Weekje Nederland

Altijd weer geinig om te merken, dat zodra je de grens over gaat, het ineens vertrouwd aanvoelt. De gele nummerborden, de snelweg, de borden langs de weg en het platte landschap met zwart-witte koeien en populieren, allemaal erg bekend en dus vertrouwd. Langs de grens zijn we nog even gestopt in Ootmarsum, een mooi klein en oud kunstenaars dorpje. Gek om uit te stappen en opeens iedereen om je heen te kunnen verstaan. Ehm… dan verstaan ze jou dus ook... En dan al die dialacten, owja. In andere landen hoor je wel wat verschillen, maar toch heb je dat bijna niet in de gaten. In het VVV bijna in het Engels een plattegrondje gevraagd… haha. Na bijna 4 maanden buitenlands is het weer wennen dat je iedereen kunt verstaan overal. Overnacht hebben we ergens langs de snelweg op een erg verlaten parkeerplaats, maar we waren zo moe dat we ’t niet verantwoord vonden om verder te rijden.

De volgende dag zijn we langs Paleis het Loo gereden in Apeldoorn, waar het kennelijk prinsesjes dag was. ’s Middags zijn we bij de ouders van Jeanine langs geweest en ’s avonds bij de ouders van Rene. De vader van Rene was jarig en daar was de halve familie op bezoek. Vooral Jeanine vond de reacties op Rene z’n baard en lang haar wel leuk. Enkele citaten: “Je lijkt wel een profeet”, “Scheermesje verloren? Je mag die van mij wel lenen”, “Wa sund van da skon kupske wa dr onder zit”, “Als je ’t wit spuit, kun je op 5 dec wel Sinterklaas spelen”, “Je lijkt wel Jim Morrison”, etc. Die nacht besloten we om in de bus te slapen op de oprit bij Rene z’n ouders, om bij poes te zijn want daar ging het niet goed mee de laatste paar dagen. Om 2 uur ’s nachts hebben we haar in laten slapen bij een dierenarts in Vught. De vrouwelijke dierenarts wilde niet met Rene mee naar de camper komen om naar Pluk te kijken. Heel resoluut zei ze: “Ik ga niet met vreemde mannen mee naar hun camper rond dit uur”. Gelukkig deed Jeanine op dat moment de zijdeur open. Iets gerustgesteld kwam ze toch kijken, waarna ze nog gerustgestelder was toen ze werkelijk een zieke poes zag. Ze heeft Pluk dus toch in de camper laten inslapen ipv dat we haar nog de praktijk in moesten brengen. Op de terugweg naar Liempde werden we nog door een motoragent aangehouden. Of we even de bus aan de kant wilden zetten; de achterlichten deden het niet, net als de knipperlichten. Zucht, krijg je dat ook nog na zo’n dag. Nadat we de bus nog 2x gestart hadden, deed alles het gelukkig weer en zijn we verder veilig naar Liempde gereden. Rond 3 uur hebben we geprobeerd nog wat slaap te pakken. Wat een dag zeg, pfff.

We hebben in deze NL-week veel dingen geregeld, post uitgepakt, een heel aantal vrienden gezien, bij de buren langs geweest, de onderhuurders gesproken en er wat dingen achtergelaten en meegenomen, genoten van het laatste weekje met heerlijk zonnig weer, een rondje door Wageningen gelopen, een paar nachten in de bus op een parkeerplaats bij een studentenflat geslapen, bij de overgroeide volkstuin van Jeanine langs geweest, bij familie en vrienden de enorme was gedaan, goed ingekocht bij de Aldi (vooral chocola & cashews).
Het voelde vreemd om weer even in ons huis te zijn en vooral om daar te gast te zijn. De onderhuurders hebben niet veel veranderd, maar toch voelde het niet helemaal als ons huis. We zijn natuurlijk ook net na de verbouwing gaan reizen, waardoor die veranderingen ook niet als vertrouwd aanvoelen. Maar ook de energie in huis voelt anders aan, met de spullen van anderen die overal tussen onze eigen spullen staan.
Het was fijn om de broer van Jeanine en zijn zwangere vrouw nog te zien voor vertrek. De babykamer is bijna klaar en het gaat allemaal erg goed op het moment. Eind december zijn ze uitgerekend. Waarschijnlijk zijn we dan wel terug, maar als het kindje eerder komt, dan zijn we blij dat we ze ervoor nog even gezien hebben.

Op Rene zijn verjaardag hebben we taart meegenomen naar vrienden en familie. Rene vond het te druk om zijn verjaardag in het groot te vieren en bovendien wisten we niet waar. Bij de ouders van Rene hebben we zijn verjaardag de avond voor vertrek toch nog even gevierd met wat familie. De middag voor zijn verjaardag heeft Rene zijn baard er toch afgeschoren. Volgens het bezoek moet nu z'n haar nog gebeuren, maar eerst gaan we verder op reis.
Vlak voor vertrek hebben we ook de koelvloeistof nog ververst. Daar zat nog steeds het gaatjes dichtmaak spul in, dat we er vlak na de reparatie in Ostersund in hadden gedaan. Nu is het doorgespoeld en ververst met anti-vries erin en dat was maar goed ook. In de komende week was de bus anders van binnen en buiten volledig bevroren geweest.