Inka ruines rond Cuzco

We werden op zondagochtend pas laat wakker en dat terwijl we redelijk vroeg wilden vertrekken naar Pisac toe, voor de markt en de ruines daar in de buurt. Prompt verzeilden we op het grote plein middenin een typisch zondags gebeuren, het heisen/wisselen van de vlag met veel vertoon van belangrijke mensen, verschillende legerafdelingen die langs kwamen marcheren, het zingen van het volkslied, ed. Daarna volgde er een optocht, want vanaf 1 maart (de maandag erna) gingen de scholen en vooral de universiteit weer open. Dus het bestuur, de leraren, commissies, etc van die school met bandjes en dansers tussendoor kwamen langsgelopen met spandoeken waarop stond van welke afdeling ze waren, zelfs de secretaresse afdelingen liepen mee. Daarna dus naar Pisac met de bus in een uurtje tijd. In de busterminal laden ze de bus vol naar het aantal zitplaatsen, maar als de bus eenmaal weg is uit de terminal, verdienen de chauffeur en bijrijder wat extra's door de bus proppievol te laten raken door extra staande mensen mee te nemen. Bij de 3e ruine van gisteren werd er opeens geroepen en de bus stil gezet, bleek een van de staande mensen finaal tegen de vlakte gegaan te zijn. En dan gaat het allemaal heel snel, want de mensen hier weten heel goed wat er dan moet gebeuren. Man plat, benen omhoog, iedereen die staat de bus uit, ramen open, de sterkste alcohol onder de neus houden (dan doen je hersenen HELP en kom je snel weer terug), kruidenplantje erbij en in no time staat iemand dan weer op zijn benen. Die mensen zijn toch maar uitgestapt om even bij te komen en wij gingen even snel weer verder. Het was een mooie busrit, van de bergen die breed uitelkaar staan rond Cuzco, tot een meer kloofachtig effect van bergen dicht op elkaar met diep uitgesleten dalen rond Pisco. De omgeving rond Cuzco was dus wel weer bereikbaar sinds die hevige regens van zo'n 4 weken geleden. Hier en daar zag je er de effecten nog van. In en rond Cuzco zelf liggen overal blauwe plastic zeilen over steile stukken land om te voorkomen dat ze zich volzuigen met water en dan naar beneden donderen (met evt het huis erboven of een muur ervan). In Pisco zelf is de brug nauwelijks te gebruiken. Er was een stuk van de kade afgebrokkelde, waardoor de brug naar beneden is gezakt en een gedeeltje in is gestort. Er kan nu alleen lopend vervoer en ezelkarren overheen. Dus voor mensen die verder moeten, is het overstappen van de ene bus, naar de overkant lopen en met de volgende bus verder. Wij hebben er een hele tijd over de markt gelopen en vanalles gekocht ook. Mooie lappen, wat kadootjes en ander moois en verder goed naar de mensen daar gekeken. Er was een gedeeltje met toeristenspullen, maar een even groot gedeelte gewone markt met groenten en fruit, waar de mooiste mensen rondlopen in hun traditionele kleding die toch weer anders is dan die in Cuzco. Veel te laat zijn we toen aan de wandeltocht naar de ruines boven begonnen. Oef, anderhalf uur alleen maar van die kleine rottrappetjes (waar je voeten nauwelijks op passen) naar boven toe lopen, maar wat een uitzicht, geweldig. We liepen gelijk op met een Peruaan die in dat gebied geboren is, maar altijd gewoond heeft in Lima. Hij had deze ruines ook nog nooit gezien en echt goed in de weg vinden was hij ook niet. We hebben hem zeker 2 keer de weg moeten wijzen. Sindsdien zijn we maar met z'n drietjes verder geklommen. Als eerste kwamen we een soort van verdedigingstorens tegen, daarna zagen we een complex vanuit de hoogte, erg mooi. Na nog een heuveltje zagen we eindelijk de ruines waarvoor we zover hadden geklommen, een soort van Macchu Picchu in het klein, heel erg mooi. We dachten dat dat het was, niet dus. Na wat rondvragen en nog eens een half uur klimmen over een heuveltje heen, kwamen we bij het volgende complex uit, wat steil tegen de berg aan was gebouwd. Vanuit daar hadden we uitzicht over weer een ander complex, waar we geeindigd zijn. Inmiddels begon het te schemeren en zijn we dus maar niet terug gelopen, want dan hadden we al die verrekt kleine trappetjes in het donker af gemoeten. Bij dat laatste complex kon je helemaal met een taxi komen, grrrr. Hadden we dat geweten, dan hadden we in totaal maar een half uurtje naar boven hoeven te klimmen, ipv 2 uur in totaal. Gelukkig konden we een taxi naar beneden nemen. Er stond er maar één en die stond te wachten op mensen, dus we konden wel in de kofferbak. Maar heel toevallig werd er een paar minuten later een vrouwtje afgezet dat daar ergens woonde en konden we met die taxi terug met z'n drietjes. Ze hadden ons gezegd dat rond 6 uur de laatste bus zou gaan en het was al ruim na zessen toen we bij de bussen aankwamen, maar niks van waar, want er stonden nog 4 bussen te wachten op mensen die naar Cuzco wilden. Eenmaal terug heerlijke Quinoa (soort graan met mooie rode pluimen) soep gegeten met groenten en maar weer moe vroeg naar bed gegaan.

's Maandags zijn we naar Maras en Moray gegaan. Dat was zo'n anderhalf uur met de bus en dan wordt je op een kruispunt uit de bus gezet, waar je een taxi hoopt te vinden. Gelukkig stonden er een aantal taxi's, die helaas een veel te hoge prijs hanteerden en elkaar allemaal ondersteunden. Het is vaak zo bij dit soort punten, dat de eerste die er staat, ook het eerste weg mag, zo krijgt iedereen een eerlijke kans om een boterham te verdienen. Wij doen altijd alsof we dit niet weten en proberen het altijd nog even bij iemand anders te vragen. Het duurde weg eventjes, dus ik ben maar eventjes tussen de mais gaan plassen en toen ik terug kwam hadden we kennelijk zo lang gewacht en getwijfeld, dat de prijs een heel eind was gezakt naar de prijs die ze ons in het hotel en bij de VVV hadden verteld. Er stapten naast Rene op de achterbank nog 2 dikke lokale dames in met hun spullen in de achterbak, die er in het dorp Maras uit moesten. Vanuit het dorp was het nog een stuk over een goede onverharde weg naar de ruines van Moray. Die ruines lagen in diepe natuurlijke en verder uitgegraven dalen en waren steeds kleiner wordende cirkels die in terrassen onder elkaar lagen. Dit zijn plekken die redelijk neutraal zijn kwa omstandigheden (wind, regen, etc) en die in de tijd van de Inka's werden gebruik als landbouwterrassen waar ze testen deden, nieuwe rassen uitprobeerden, veredelden en enzovoort. Er waren in totaal 3 van die cirkelvormige plekken. 1 van die cirkelvormige plekken hadden ze vrij goed gerestaureerd en daar hadden ze ook mais, aardappelen en andere gewassen groeien in de onderste cirkels. Erg leuk om te zien natuurlijk voor ons Wageningers. Hierna zijn we doorgereden naar de zoutvelden van Maras. Whow, niet zomaar zoutvelden. In een brede kloof waren tegen de flauwste helling allemaal terrassen gebouwd (zoals rijstterrassen), alleen groeide hier niks, maar leidden ze er het warme zoute bronwater in om te verdampen en uit te kristalliseren in zout. Je kon van de ene naar de andere kant lopen over kleine dijkjes in een half uur en dan strekten de terrassen zicht onder je uit. Heel erg gaaf. We hadden het witter verwacht, maar uiteraard hadden ze hier ook veel regenval gehad en waren er veel terrassen vol met water en niet veel wit zout nog. Wel zag je langs veel van de wanden nog zoutkristallen zitten. Op de terugweg zijn we weer afgezet op het kruispunt, waar een toeristenbusje (zonder toeristen met alleen chauffeur en bijrijder) naar ons signaleerde en dus hebben we die maar aangehouden om mee terug te rijden. Het busje reed erg snel en dus waren we in sneltreinvaart weer terug in Cuzco. Daar hebben we nog een uurtje wat rondgehobbeld door de stad, want we hadden niet verwacht zo snel terug te zijn, en hebben nog wat souvenirs gekocht, waarna we wat hebben gegeten. Vervolgens kwamen we de Amerikaanse Heidi weer tegen die alleen Spaans wil spreken (in Quito voor het eerst ontmoet en een paar dagen terug hier in Cuzco voor de 2e keer). Samen met haar zijn we nog naar een gratis traditionele dansvoorstelling geweest. Wij hadden een show verwacht in een restaurantje met een bandje en één stel dansers, maar niks daarvan. Het was een echte show, met panfluit orkest in de bak onder het podium waar een groep van 8 paar dansers (8 mannen en 8 vrouwen) een aantal traditionele dansen uitvoerde in traditionele kledij van verschillende gebieden rond Cuzco. Een leuke avond dus.

Dinsdag, onze laatste dag in Cuzco, hebben we tassen ingepakt, uitgecheckt en vervolgens hadden we nog de hele dag om rond te lopen totdat onze nachtbus zou vertrekken om 22 uur. We zijn die ochtend nog terug geweest naar Saqsaywaman, waar we een aantal uur hebben rondgelopen. Daarna zijn we naar beneden gewandeld de stad in door de oude wijk San Blas met zijn nauwe straatjes en Inka-muren waarop de huizige huizen zijn gebouwd. Momenteel is het een beetje een hippie buurtje met veel kunstenaars en kleine winkeltjes. We zijn de markt over gelopen, waar ze van toeristensouvenirs tot vleeskarkassen te koop hadden en we hebben daar en in souvenirshop-marktjes (veel shopjes zijn verenigd in grote hallen of binnenplaatsen) de laatste souvenirs gekocht. We hebben een goeie maaltijd gegeten, onze tassen afgehaald in het hotel en een taxi genomen naar onze nachtbus. Veel geslapen hebben we wederom niet in die bus, hij bleef in het begin om de haverklap staan, kreeg rond 3 uur een lekke band en dan is het opeens weer ochtend.