Uluru

Vanuit Coober Pedy zijn we in een ruk doorgereden naar Uluru (Ayers Rock) waar we ruim op tijd waren om eerst naar de visitors centre te gaan en om de zonsondergang te zien op de rots met prachtige kleuren, van vaal oranjig, naar feller oranje, rood, chocolade bruin en dan is het donker. We zijn daar de camping op gegaan, wat ontzettend duur is, maar ze zijn de enige camping in de wijde omtrek, dus je moet er heen en ze kunnen dus vragen wat ze willen. 31 dollar voor een camping plaats is idioot veel, maar jah. De volgende ochtend heel vroeg opgestaan om naar de zonsopgang te kijken, omdaarna een gratis wandeling met parkranger te volgen. Hij praatte over de aboriginal cultuur, bushtucker food (wat zij eten in de woestijn) en de sagen en mythen (de dreamtime stories) van Uluru en het land erom heen. We zijn daarna om de rots heen gelopen en een paar uur, waarna we nogmaals de zonsondergang hebben bekeken.
Na de zonsondergang zijn we dezelfde camping op geneakt, de auto ergens geparkeerd en 's ochtends vroeg weggereden zonder dat iemand ons had gezien. We zijn toen snel naar Kata Tjuta (de Olga's) gereden om daar de zonsopgang te zien en vervolgens hebben we daar 2 mooie (warme) wandelingen gemaakt, waarna we zijn doorgereden naar een gratis parkeerplaats/campingplaats langs de weg. De volgende dag zijn een paar kilometer gereden waarna we pfiew hoorden en een lekke band hadden. De band was door het rubber tot op het draad afgesleten en natuurlijk kun je in de wijde omtrek geen nieuwe band kopen. Onze reserve band hadden we vlak vantevoren gecheckt en ontdekt dat het een hele nieuwe was, dus in een half uur hadden we banden gewisseld en konden we doorrijden naar Kings Canyon. We hebben daar een fikse wandeling gemaakt bovenlangs een kloof (gorge) met grillige vormen, waar je jezelf wel 5-6 keer hoorde echoen.

De volgende dag zijn we flink hard doorgereden (eindelijk mogen we hier 130 km/uur) naar Alice Springs, waar we vanalles hebben gedaan (nieuwe band, wielen uitgelijnd, wat is dat voor waterplas-lek onder de auto, boodschappen, etc), behalve het stadje te zien. 's Avonds zijn we naar de West Macdonnel Ranges gegaan, een bergketen die van west naar oost en dwars door Alice Springs loopt. Daar waren op een aantal verschillende plekken heel wat kloven, watervallen die het niet deden en mooie heldere meertjes met zwemwater te zien, waar we langs hebben gelopen. De dag erop hebben we toch maar wat dingen bekeken in Alice Springs voordat we verder reden naar het noorden, naar Tennent Creek waar weinig te beleven was. Vanaf Alice Springs tot aan Katherine is weinig te beleven onderweg, weinig natuurlijke dingen te zien, de natuur langs de weg ziet er hetzelfde uit, het is dus vooral kilometers vreten. We zijn op een plek gestopt waar ik van gelezen had, waar ze in het midden van de woestijn sinaasappels, mangos, druiven en groenten telen. Het is maar een paar hectare waar een aantal boeren in een community op aan het telen zijn. Ze hebben daar een waterbron op 30 meter diep zitten, die de komende 800 jaar niet opdroogt als je er zuinig mee om gaat en dat is precies wat ze doen. De bodem van de woestijn daar is behoorlijk vruchtbaar, het is een klei-leem bodem met veel nutrienten erin, alles wat het nodig heeft is water. Er was daar ook een onderzoekscentrum waar we even zijn gestopt om te vragen wat en hoe en waarnaar ze onderzoek doen. Het bleek dat ze er niet veel onderzoek meer doen, maar nu hebben gekozen om te fungeren als een soort van onderwijsplaats, waar ze aboriginal mannen leren met trekkers te rijden en gewassen te verbouwen.