Laatste stukje rijden & Auto verkopen te Sydney

Ik heb in Brisbane in totaal 5 dagen doorgebracht, geslapen in de auto in een woonwijk en overdag de auto gratis geparkeerd. Ik heb de eerste dag een bon van 50 dollar gekregen voor het parkeren van mijn auto, terwijl er geen bord stond van hoe lang ik de auto er neer mocht zetten en of ik iets moest betalen. Blijkt het in Brisbane de regel te zijn, dat als er niks staat, dat je auto er dan 2 uur mag staan. Tja, hoe moest ik dat nu weten. De volgende dag toch maar naar dezelfde plek gereden en hem op het gras (parkeerplaats) ipv langs de weg geparkeerd. Ik sprak daar 2 mensen, een dakloze, die er gewerkt had en iemand van de city concil die de parkeermeters leegt en rotzooi opruimt. Die vertelde me dat van die 2 uur en op het gras moet je voor 9 uur 5 dollar betalen. Maar de meneer die het runt, die gaat om 9 uur naar huis en wie later komt, kan zijn auto er dus gewoon gratis neerzetten. Dat was wel fijn om te weten. Die meneer van de city council zei ook, dat als ik toch over minder dan 28 dagen naar huis ging, dat ik de bon dan niet moest betalen. Ze gaan wat met de bon doen 28 dagen later als ie nog niet betaald is, maar ze kunnen niet veel doen als de auto dan van iemand anders is en de persoon die hem ervoor had inmiddals alweer vertrokken is. Dus de bon maar lekker vergeten en als souvenir meegenomen. Hoop dat ik daar goed aan doe.....
Ik ben in Brisbane nog een paar uurtjes door de regen naar jeugdhotels gelopen om auto-te-koop-briefjes op te hangen. Ook heb ik nog een boottocht met de veerboot gemaakt, die een heel eind langs de rivier allerlei stops aandoet. Daarmee ben ik naar een aantal markten op zaterdag geweest en ben een beetje buiten de binnenstad zelf geweest.
Vanuit Brisbane ben ik naar Mount Coothe gereden, net buiten de stad, met een mooi overzicht over de stad, een botanische tuin en wat leuke wandelingen en droge watervallen. Vanuit daar heb ik het voor elkaar gekregen om van de tolwegen af te blijven en toch enigszins richting het zuiden gereden via allerlei secundaire wegen die in het heuvelige achterland rondslingerden door landbouw en bosgebieden. Ik ben via touristisch Mount Tamborine naar Sprinbrook national park gereden. Daar heb ik overnacht (koud) op een national park campingplaats. Gelukkig was er ook een jong stel uit Melbourne (werken voor de radio) in een voor 3 dagen gehuurde campervan, anders was ik alleen in de rimboe geweest wat ik niet zo leuk/veilig vind. Zij hebben me uitgenodigd om lekker warm in hun campervan te zitten en ik heb zelfs mee kunnen eten. De volgende ochtend ben ik vroeg vertrokken voor een wandeling lang een paar watervallen en langs de rotswand. Ook heb ik een paar uitzichtspunten bekeken, waarna ik een 2e wandeling wilde doen. Die was helaas die ochtend gesloten met allerlei politie enzo eromheen. Er was iemand van de waterval af gevallen en ze waren het lichaam aan het borgen en de plek aan het schoonpoetsen. Maar goed dat ik eerst die andere wandeling had gedaan, ander was ik wellicht degene geweest die die persoon had zien vallen....
Vanuit het Nationaal Park ben ik naar de drukke Gold Coast (Surfers Paradise) gereden, een lang stuk aan elkaar gegroeide dorpen met hoge flatgebouwen (meer dan in Brisbane) langs een prachtig stuk strand. Ik ben maar snel weer weggereden vanuit dit veel te drukke touristische oord, naar Byron Bay. Hoewel Byron Bay een grote naam heeft, heeft het toch een klein gemoedelijk stadje kunnen blijven met een aantal mooie stranden en wandelingen over kliffen met uitzichtspunten. Het heeft een wat alternatievere sfeer, maar dat kan nog beter (of slechter) in Nimbin. Nimbin ligt in het achterland van Byron Bay en is het hippie stadje, waar ze iedereen vragen of ze "cookies" willen hebben. Er staat een ambassade die zich sterk maakt voor het gebruiken van hennep, of het nou is om te roken als hashies of om er kleding of olie van de maken. Ze hebben er de enige bar in australie waar je "legaal" (= gedoogd) hashies kunt kopen en roken. Wel een geinig klein stadje met veel New Age winkeljes met Indiaas achtige kleding enzo. Op weg naar het volgende nationaal park aan de kust heb ik overnacht in Little Italy op een gratis campeerplek, waar ik tussen de grey nomads terecht kwam. De een wees me de WC, de ander nodigde me uit om bij het vuur te komen zitten en van de volgende kreeg ik brood met gebakken ei als avond eten. Ze vonden dat ik wel verstandig was om tussen de gray nomads te kamperen, want die hadden allemaal zelf ook kinderen van mijn leeftijd en dus letten ze een beetje op je, haha, lieve mensen allemaal.
Langs de kust heb ik in een nationaal park een 2 uur durende wandeling gemaakt over kliffen en uitazichtspunten, waarna ik naar Coffs Harbour ben gereden. Ik vond die stad niet zo prettig, maar ze hadden er wel een mooi klein eilandje voor de kust met veel vogels, dat je via een wandelbrug-pad kon bereiken.
Vanuit Coffs Harbour ben ik het binnenland weer ingereden naar Dorrigo National Park, waar het stormde en regende en waar ik toch een 2 uur durende wandeling door donker (van de regen en wolken)gematigd regenwoud heb gedaan en wederom een waterval heb bezocht. Ze hadden er ook een korte boardwalk over de boomtoppen. Dat was wel een mooi uitzicht. Het is toch best een dicht kruinendak van allerlei verschillende kleuren blad van verschillende bomen.
Ik ben de dag erna in een ruk doorgereden naar Port Macquarie, waar ze een breakwall hebben, zo'n rotsblokken wal tegen de zee, waar iedereen een eigen rots kan beschilderen. Er staan allerlei banale, lieve en grappige berichten en plaatjes op, door allerlei mensen achtergelaten. Als ik meer tijd had gehad had ik er ook een toegeeigend met een eigen boodschap, maar ik ben snel verder gelopen naar een strand met aan het eind een klif met uitzichtspunt. Vanaf het uitzichtspunt kon je recht naar beneden kijken waar een hele school met dolfijnen (op z'n minst 10 stuks)aan het zwemmen was op zoek naar voedsel. Daar kwam ik een oud mannetje tegen met een dik Nederlands accent, alleen was ie zijn Nederlands bijna volledig kwijt, op dat accent na dan. Hij verstond me toch wel en nadat ik had gevraagd had hoe lang hij hier al woonde, hield hij niet meer op met praten. Best leuk en lief mannetje, maar heb het na een uurtje toch maar afgekapt en ben in mijn auto gestapt om verder te rijden naar het koala hospital. Daar vangen ze gewonde koala's op en gelukkig (maar wel jammer) waren er niet veel koala's op dat moment.
Ik ben vervolgens langs de meren, die vlak langs de kust liggen een toeristische route gereden. Hier ben ik ook een camping op geslopen om te douchen, waarna ik verder ben gereden naar een geweldig uitzichtspunt over het hele gebied, vanaf waar je een goed uitzicht had over de rivier loop en de meren.
Vanuit daar ben ik een landtong opgereden die de zee insteekt en Port Stevens heet, met het plaatsje Nelson Bay. Ik kwam er laat aan (want verkeerd gereden) en heb bijna meteen een slaapplek gezocht. De volgende ochtend om 5.45 wakker en opgestaan om voor de laatste keer de zon op te zien komen vanaf het strand om 6.15. Daarna een eind omhoog geklommen voor wederom een prachtig uitzicht, vanaf waar helaas geen walvissen te zien waren op dat moment. Aan de zuidkant van die landtong ligt een bizar landschap. Het strand gaat daar over in zandduinen zover je kijken kunt. Je kunt er tours maken met 4WD auto's of van een heuvel af glijden alsof het sneeuw is. Zo moet Fraser Island er dus ook uit zien, denk ik.
Hier vandaan ben ik naar Newcastle gereden, de laatste grote stad ten noorden van Sydney. Ik heb er flink rondgelopen, langs het strand, de vuurturen op de klif, langs "de penis" in volksmond = een uitzichtstoren voor de haven, langs de haven en door de winkelstraat heb ik gewandeld. De volgende ochtend (zondag) ben ik de grote kerk ingelopen, waar natuurlijk een mis (anglicaanse kerk) bezig was en ik werd uitgenodigd om mee te doen en communie te halen. Dus ik ben weer eens in de kerk geweest en een mis bijgewoond, waarna ik er heb kunnen rondlopen als tourist.
Vanuit Newcastle ben ik naar Gosford (70 km noord van Sydney) gereden. Hier heb ik mijn auto is de wasstraat gedaan, de auto uitgemest en de was gedaan. Ik kwam pas om 15.45 bij de wasserette aan en hij sloot om 16 uur, oei. De lieve man is extra open gebleven en heeft wat met zijn nieuwe wasmachines gespeeld. We raakten aan de praat en ik vroeg hem waar ik een douche kon vinden. Hij had geen idee en gaf me de sleutels van zijn huis! Daar ben ik heengereden, snel gedouched en toen ik terug kwam was mijn was gedaan, gedroogd (vouwen moest ik zelf nog doen) en ik hoefde niet eens te betalen. Als dat niet lief is...
Nu ben ik 2 dagen in Sydney in een jeugdhotel. De auto staat in de Kings Cross Carmarket, waar ik hem snel hoop te verkopen. Dus duim maar hard voor me. Daarna wil ik nog een beetje in sydney rondkijken, waarna ik naar Melbourne vertrek waar mijn vliegtuig op 15 september vertrekt.