Vipassana retreat

Ik heb nu net de 10 dagen retreat in het boeddhistisch centrum achter de rug. Het was helemaal gratis, inclusief onderdak en eten. Ze bestaan volledig van donaties en hulp van oud-cursisten die gedurende 10 dagen vrijwillig komen helpen. We hebben dan ook niet hoeven koken of schoonmaken. Het was 10 dagen niet praten en ook elkaar niet aankijken. 10 dagen niet van het landgoed af. 10 dagen mannen en vrouwen strikt gescheiden. 10 dagen mediteren en nog eens mediteren. We moesten om 4 uur opstaan nadat de gong luidde. Die gong ging voor elk belangrijk punt op de dag, of dat nou was voor opstaan, eten of meditatie.
Om 4 uur opstaan, 4.30 meditatie op eigen plek (oef, ben toch een aantal keer door die gong heen geslapen, hum, gelukkig komen ze je niet zoeken). Daarna om 6.30 ontbijt, van 8 tot 9 een uur lang mediteren in de hal, van 9 tot 11 meditatie op eigen plek. Dan om 11 uur middag eten, warm eten, heerlijke vegetarische maaltijden waren dat. Van 13 tot 14.30 meditatie op eigen plek, 14.30 een uur meditatie in de hal, 15.30 meditatie op eigen plek. Om 17 uur avondeten, naja, de oud-studenten (2e keer of vaker dit gedaan) mochten alleen wat drinken en de eerste-maals-studenten kregen 2 stuks fruit. Om 18 uur weer meditatie. Van 19 tot 20.30 een praatje op video van de Indische leraar, die wat theorie vertelde over wat we aan het doen waren en hij gaf ons dan ook de volgende insturcties voor de meditatietechnieken. Daarna nog een half uur meditatie om de nieuwe aanwijzingen in de techniek uit te proberen en dan naar bed met lichten uit om 21.30.
Gelukkig was het niet allemaal heel erg streng en kon je ook gaan wandelen als het tijd was voor meditatie op de eigen plek, soms ben je dat mediteren en stilzitten wel eens zat. Al waren de uren in de hal verplicht en dan werd er ook van je verwacht dat je een heel uur stil zat. Dit gaat eigenlijk best goed na een paar dagen. Het theoretisch uur was ook verplicht.
We begonnen de eerste 3 dagen met Anapana-meditatie: Het volgen van je ademhaling zonder en wat aan te veranderen. En dan gelijdelijk aan het gebied tussen je neus en je bovenlip en in je neus proberen te voelen wat er allemaal gebeurd, welke sensaties (prikkel, kriebel, etc) je voelt. Op dag 4 ga je de Vipassana-meditatie fase in: Over je hele lijf sensaties proberen te voelen. Je begint dan bij je hoofd en werkt je hele lijf af tot in je tenen. Best inspannend en je eigen lijf proberen te voelen is eigenlijk helemaal niet zo "zweef". Je komt ook stukken tegen die je helemaal niet kunt voelen, daar zit meestal "iets" achter, een "trauma" oid dat je meegemaakt hebt in dit leven of in je vorige levens. Als je die gebieden probeert toch te voelen, wat soms erg lang duurt, dan kunnen er allerlei emoties naar boven komen, zoals boosheid, verdriet, wanhoop, etc. Dan is het de kunst om niet in die emotie te gaan zitten, maar te blijven voelen wat die emotie met/in je lijf doet. Zelf had ik een aantal keer de tranen over mijn gezicht lopen en dat heb ik ook bij een aantal anderen gezien. Ik voelde me na de cursus erg mezelf, maar anderen vertelden dat ze zich er licht voelden nu er zoveel verdwenen was. Op dag 10 mochten we weer praten en hebben we geleerd om de hele wereld en alle mensen, dieren en planten erin lief te hebben.
Er zijn centra zoals deze over de hele wereld, ook in Europa. Kijk op de site: www.dhamma.org als je meer wilt weten.
Ik ben daarna meegereden met een mevrouw naar Katoomba, 2 dorpen verderop. Daar heb ik een paar lange wandelingen gemaakt over de kliffen, met prachtige uitzichten en watervallen. Het weer is niet heel supergoed met elke ochtend veel mist en hier en daar wat regen verspreid over de dag. Vanuit hier ben ik me nu aan het bedenken waar ik heel zal gaan, want Rene komt al over minder dan 2 weken aan, maar ik vind het te lang om al die tijd in Sydney te verblijven.