Townsville, auto repareren

Vanaf Charters Towers was het nog een lang uur naar Townsville, daar heb ik afscheid genomen van het Duitse echtpaar. Zij wilden de stad een dagje bekijken en dan verder rijden naar het noorden, richting Cairns. Ik ben 3 dagen in en rond Townsville gebleven. Ik heb een dag veel achter internet gezeten om briefjes te maken "auto te koop" en "wie wil er meerijden naar Cairns". Die briefjes heb ik vervolgens bij verschillende jeugdhotels op de prikborden gehangen. En dan maar hopen dat er iemand reageert, nee dus. Enfin, dag 2 ben ik naar een autowreckers geweest, want de achterklep ging niet meer dicht en niet meer op slot. Die autowreckers halen slopen het alleen uit de auto en dan moet je met die onderdelen vervolgens naar een automonteur gaan. Voor die laatste had ik netjes een afspraak gemaakt, die ik weer af het moeten zeggen. Bij de autowreckers hadden ze het goede onderdeel eruit gehaald, maar ik had volgens mij nog meer nodig. Dus die kerel die me hielp, die had voor dat ik het wist mijn slot uitelkaar en het onderdeel erin gezet. Wat dus nog steeds niet werkte. Vervolgens werd er een ander onderdeel gehaald en erop gezet en werkte het nog niet. Voor het eerste onderdeel werd nog een andere erin gezet. En het werkte nog niet. Inmiddels had ik alle 4 die kerels om mijn auto staan sjansen en alle 4 hadden ze hun mening erover en alle 4 hebben ze aan mijn auto gesleuteld, terwijl dat eigenlijk niet mocht van de baas (die er niet was). Ik moest 100 dollar betalen voor het onderdeel en voor de werkuren eigenlijk nog wat meer. Maar omdat ik een leuke meid was met een leuke glimlach en ik wat meegesjanst heb, werd ik gematst en heb ik maar 100 dollar hoeven betalen. Hun dag goed, de mijne ook. Haha, wat een lol. Wat je als vrouw toch veel kunt bereiken door alleen maar leuk te glimlachen.

Die nacht heb ik op een gratis campingplaats geslapen en wilde het raampje van de chauffeur niet meer dicht. Arg, volgende probleem. Die avond heb ik leuk gekletst met een 45 jarige man, Frank. Hij was nu al een echte Australische karikatuur, geweldig. Hij rijdt Australie rond in een lichtgeel busje met zijn hond en komt rond van een legerpensioen, omdat hij in dienst zijn rug 2 maal gebroken heeft gehad. Op die camping stonden nog meer van die karikaturen, daar kwam ik de volgende ochtend achter. Ik had zelf die ochtend het paneel van de deur geschroefd, maar hoe krijg je dat raam nou omhoog. Daar zijn ook 3 mannen van pas gekomen. Frank heb ik gevraagd of hij wist hoe dat moest en omdat hij bij de auto stond en meer mensen daar kende, kwamen er velen kijken. Een van die figuren heeft geholpen om het raampje omhoog te krijgen, maar dat ging natuurlijk weer langzaam naar beneden. Toen heeft een ander figuur zijn boor gehaald en er een schroefje ingedraaid, dat nu mijn raam voor eeuwig omhoog houdt. Daarna heb ik onder toeziend ook en bewonderende mannenblikken (eens een keer geen volledig hulpeloze vrouw, maar eentje die wat kan) weer het paneel erop gezet en alle schroefjes aangedraaid.

Die dag ben ik naar het uitzichtspunt gereden, al slalommend om alle sportende mensen, waarna ik wat langs het strand heb gelopen. De boulevaar heet daar "The Strand". Daar heb ik 's avonds ook overnacht. Officieel mag dat niet, maar er zijn heel wat mensen die het doen, dus ik ben tussen de andere Ford Falcons gaan staan. 's Ochtends heb ik weer eens hardgelopen tussen de andere sportende mensen op zondagochtend, waarna ik de berg op ben gewandeld naar het uitzichtspunt. Je hebt daar een 360 graden uitzicht, prachtig over de heuvels, het strand, de stad en de vele eilanden voor de kust. Die avond ben ik op een gratis camping gaan staan vlak aan het strand een beetje buiten de stad. Daar heb ik de volgende ochtend een Duitse jongen van 25, Fridtjov, opgepikt. Hij reisde met iemand anders mee, maar vond het niet leuk met haar samen te rijden want ze zei nooit wat. Samen met hem ben ik naar een waterval gegaan, the highest single drop waterfall of the southern hemisphere, van 300 meter lang. Erg mooi, maar de wandeling naar de onderkant van de waterval was erg vermoeiend, vooral om weer omhoog te lopen, al was het het absoluut waard. Op de lange slingerweg terug de bergen weer uit richting het vlakke gebied en het strand, stond daar opeens een Cassowary voor onze neus. Dat is een soort van emu met een blauwe nek en meerkleurige kop, met als verendek een soort van ragebol. Deze vogels zie je niet vaak hier, veel mensen gaan weg zonder ze te zien.

Nu zijn we in een klein dorpje Ingham, vanuit waar we naar nog wat andere watervallen gaan. We gaan het strand hier bekijken en vast nog veel anders moois zien.