Mission Beach en Paronella Parc

Vanuit Ingham ben ik via Cardwell en Tully naar Mission Beach gereden. Ik heb heerlijk over het strand gelopen daar en schelpjes gezocht. Ze hadden daar een heel klein maar leuk centrumpje met leuke winkeltjes. Ik heb daar 's avonds op het strand gekookt en daarna Rene gebeld. Volgens een meneer die daar woonde kon ik mijn auto daar wel laten staan en daar overnachten. Mij was het veel te luid, want het was vrijdagavond en kennelijk uitgaansavond. Ik ben dus maar verder gereden naar het VVV waar een andere stationwagon met backpackers erin stond om te overnachten. De volgende ochtend kwamen we erachter dat we elkaar al kenden, van een waterval met swimming hole op de top in Litchfield National Parc. Geinig, zo kom je elkaar nog eens mijlenver weg tegen. Die ochtend heb ik nog eens een eind over het strand gelopen. Daarna ben ik de heuvels ingereden. Een prachtige slingerweg met veel landbouw (papaya, thee, suikerriet, grasheuvels met koeien, tabak, bananen, en meer tropische vruchten) en hier en daar plukjes regenwoud.

Door dat prachtige landschap ben ik naar Paronella Parc gereden. Dit was het droompark van een Spanjaard en zijn vrouw, waar ze een waterval, een zwemplek met omkleedhokjes, diverse gebouwen, een liefdestunnel, etc, hebben gebouwd. Dit park is na een storm, een overstroming, sycloon Larry en het overlijden van die 2, volledig in onbruik geraakt. Het land is een aantal jaren geleden herontdekt door de huidige eigenaren, die er weer een toeristisch park van hebben gemaakt. Weliswaar in heel andere stijl, want alle overgebleven gebouwen en structuren zijn volledig overgroeid door mossen en planten. Prachtig om te zien. Het kostte me een klein fortuin (30 dollar) om erin te komen, maar bij de prijs inbegrepen is een nacht kamperen en 3 verschillende rondleidingen (overdag, 's nachts en aboriginal). Bovendien kun je zo lang je wilt in het park blijven tot 22 uur 's avonds en de dagen erop kun je er ook gewoon in.