Great Ocean Road en kust tot Adelaide

Melbourne en Great Ocean Road

Dinsdag 2 april vlogen we rond 17.00 uur naar Melbourne. We hadden allebei het gevoel alsof vakantie voorbij is en we weer terug gingen naar huis: onze ford falcon, met alle spullen die we twee weken niet hebben kunnen gebruiken. Met taxi waren we zo bij de auto, onbeschadigd en met al onze spullen erin (of zouden ze het favourite shirt van Jeanine meegenomen hebben, die kunnen we nergens meer vinden...). Wel een bonnetje voor het parkeren op een " nature-strip". In dit deel van de stad hebben ze sinds 3 jaar een aparte regeling dat je niet in de berm mag parkeren, maar alleen midden op straat. Dat bleek uit ons bezoek aan de office. Nergens stond het aangegeven en er stonden veel auto's in de berm. Dus we hebben maar bezwaar ingediend. Maar zien of dat wat wordt...
Woensdag zijn we Melbourne in geweest. Het stormde gigantisch: overal afgewaaide takken en halve boompjes. De botanische tuin was niet open. VVV ging eerder dicht, trams hadden problemen en delen zat tijdelijk zonder electriciteit. Vandaag maar weinig gezien dus. Donderdag zijn we wel de tuin ingeweest, heeft Jeanine geshopt en is Rene een museum ingeweest en info verzameld over de Great Ocean Road. 's Avonds op bezoek bij Cornelie (nicht van Jeanine). Leuk om weer in een huisje te zitten en "gewoon" bij te kletsen bij een kopje thee. En veel goede tips gehad voor onze verdere tocht.
Vrijdag vroeg opgestaan en naar Geelong gereden, waar we de gezellige waterfront hebben bezocht, met allerlei maffe beelden van mensen uit Geelong (brandweer, fanfare, waterguards, politie). Daarna naar surfwalhalla Beach Bell. 's Avonds komen daar de surfers met hun auto (ma het werk?), rennend met surfplank om toch maar zoveel mogelijk golven te kunnen bedwingen. Leuk om een tijdje ernaar te kijken. Lijkt helemaal niet zo moeilijk.... De kust is trouwens ook geweldig! Een klein stukje strand met verticale kliffen. Maar meteen met een geologische blik naar gekeken en onze interpretatie bleek voor een groot deel te kloppen met de verhaaltjes op informatieborden. De gehele kust is trouwens natuurgebied met zeer specifieke vegetatie (droogte zout en wind bestendig). Bijzonder om erdoorheen te wandelen en te genieten van de uitzichten!
In Lorne hebben we een wandeling gemaakt naar een waterval in het regenbos. Een wandeling mag je het niet noemen: 50 m lopen vanaf de parkeerplaats, foto en weer verder ...... (net japanners). Op advies van Cornelie zijn we een straat ingereden en inderdaad zaten daar Koala's in de eucalyptusbomen. Veel activiteit vertonen ze niet: ze hebben alle energie nodig om de toxische stiffen van eucalyptusbladeren te verteren/verwijderen. Maar elke keer toch weer een zeer hoog aaibaarheidsfactor. In sommige (kleine) natuurparken zijn ze te talrijk en vreten de bomen kaal. Deze sterven vervolgens af. Daarom worden ze wel eens verplaatst. Even de houtsculpturen in Apollo Bay bezocht, een half uur wandeling gemaakt door het regenbos vol varens, mossen en oude omgevallen bomen en door naar Johanna Beach (ma, we hebben veel aan je gedacht!) voor een overnachting bij het strand. En natuurlijk "Johanna give me hope" gezongen! Het was een heldere nacht en je kan hier ontzettend veel sterren zien. Jeanine heeft haar eerste vallende ster gezien.
De dag erop hebben we de twaalf apostelen, london bridge, arches en blowholes bekeken: het hoogtepunt van de great ocean route, waar dus ook veel touristen op afkomen. Zij bekijken het in een uurtje, wij hebben er een dag voor genomen. Echt fantastisch om die pilaren in zee te zien, de uitgesleten rotskliffen met grotten, en de woeste zee die er tegen aan boksen, en natuurlijk de vogels en zelfs een buidelrat (al mogen we ze zo niet noemen van de aussies).

Limestonecoast en route naar Adelaide
De hoge kliffen zijn voorbij en hebben plaats gemaakt voor duinen en lage rotspartijen. Hier zijn veel wetlands met rivieren die in de zee uitmonden of lagunes. De beloofde vogelrijkdom valt mee (laatste jaren veel droogte gehad hier en geen broedseizoen) al hebben we toch veel gezien: diverse meeuwen, strandlopers en eenden, bijzondere ganzen, jan van genten, valken en andere roofvogels, pelicanen, tapuitachtigen met fel gele kleuren, schitter-blauwe meesjes en uiteraard de veel gekleurde papegaaien. Tijdens een stop onderweg aan het strand hebben we weekendbezigheden van aussies aanschouwd: een karateklas op het strand, veel hardlopers, een surfklas, en een schoutingclubje met netten in het water. Een mooi plekje om even bij te komen en water bij te vullen.
In Portland hebben we Nelson Bay bezocht: een natuurgebied op een schiereiland, met witte vuurtoren en bijgebouwen met allen een rode dak. Hierna zijn we naar cape Bridgewater gegaan en hebben hier 2,5 uur gewandeld in een heerlijk zonnetje. Van de natuur op de kalkrotsen was weinig over: veel grasland en op plaatsen erosie. Alleen de zeehonden aan het eind van de cape waren zeker de moeite waard! Spelend en stoeiend spartelen ze in het water, enkele ouder lagen heerlijk te zonnen. Ook hebben ze hier blowholes en de zogenaamde petrified forest. Ronde verticale pilaren die inderdaad op boomstammen lijken. Doordat kalk uit het kalkzandsteen oplost en zich weer afzet aan de randen van de verticale stroomgangen, krijg je verharde buitenlagen. Het zand erodeert uiteindelijk weg en je houdt een zeer apart landschap over. Gelukkig konden we met touristen weer mee terug rijden naar de auto, want we moesten weer op tijd in Portland zijn om onze kenteken te verwisselen (ipv New South Wales, nu een Victoria kenteken, goedkoper om zo je Rego voor een jaar te verlengen). Dat was in tien minuten gelukt. Nog even een gigantische aluminiumfabriek, waar rare voertuigen zo de gewone weg oversteken van dicht bekeken en weer door naar een meer vulkanisch gebied. Tower Hill, Mount Schank en Mount Gambier hebben we bezocht. Alle ontstaan doordat heet magma met grondwater in contact komt en een extreme explosie veroorzaakt (maares). Ze liggen op een breuklijn. Nu zijn het hoge kraters met al dan niet een meer erin, in een verder vrij vlak landschap. Mooie vergezichten van voornamelijk grasland met koeien en schapen en in de verte de kust met zandduinen.
Vrijwel in een ruk zijn we naar Adelaide gereden, met een stop in Beachport en af en toe volgens spotten in de Goorong lagune en Albert Lake (grootste zoetwatermeer in Australie, waar onder andere de Murray uitmondt, met zijn oorsprong in snowy mountains (zie drie weken terug)). In Beachport heeft Rene nog in een zoutwatermeer gezwommen. Deze is 7 * zouter dan de zee en je blijft erin drijven. Leuke ervaring. Het was alleen wel ijskoud, net zoals de buitendouche (overigens omgeven door mooie gele bloemen, wat weer wat goed maakte...). De 450 km was vooral door droog land, in begin nog grote oppervlaktes grasland, later lage doornstruikjes. Waren we de lange reis naar Darwin al begonnen??? Vele meren waren (deels) opgedroogd en enkele hadden een zoutkorst. 's Avonds hadden we een schitterende zonsondergang.
De volgende ochtend hebben we Hahndorf bezocht. Hier hadden Duitsers zich als eersten gesettled en dat was te zien aan huizenbouw, europesche bomen (voor het eerst echt herftskleuren gezien!) en sfeer. Daarna naar Lofty Mountain in de Adelaide Hills voor het uitzicht over de plains waarin Adelaide ligt.