Quito

Op maandag hadden we onze eerste Spaanse lessen. We hebben elke dag 4 uur les van maandag tot vrijdag, van 8.30 tot 1.30 met een half uur pauze. Het gaat erg snel met de grammatica en het is allemaal goed te volgen. Alleen nu het oefenen nog. We oefenen wel met onze juffen, maar da´s toch anders. Ik mis heel erg veel woorden en moet dus constant zoeken naar woorden of vragen naar wat het is via het Engels. Soms probeer ik iets in het Frans op z´n Spaans uit te spreken, maar vele woorden zijn toch anders dan in het Frans. Eten bijvoorbeeld, eten, to eat, manger (fr), mangare (it), comer (sp). Dat kan je dus niet raden helaas. En zo zijn er veel woorden die toch wel erg anders zijn.

Tot nu toe heeft het bijna elke dag geregend. De regen is erg lokaal, want onze juffen die een uur reizen verder in de stad wonen, hebben geen regen gehad. ´s Ochtends schijnt de zon, dan komen er meer en meer wolken, rond 3-4 uur regent het 1 a 2 uur heel hard met onweer, en om 5.30-6 uur is het donker en moeten we alweer binnen zijn. We zijn allebei op zondag al verbrand, rooie neus, voorhoofd, wangen, terwijl we niet eens zo lang in de zon zijn geweest. We krijgen elke dag wat zon, dus die neuzen van ons blijven er rood uitzien. Het is zo´n 14 tot 23 graden. Als de zon schijnt is het korte broeken en T-shirt weer ´s middags, maar zodra het begint te regenen kun je je fleece trui weer aantrekken en is het zo 5 tot 10 graden kouder.

Op maandag hebben we na de les wat door de nieuwe stad rondgelopen. In de nieuwe stad (la Mariscal) liggen de meeste hostels en barretjes en restaurantjes. Het is er kleurrijk en ziet er wat vriendelijker uit, maar na het donker schijnt het er het gevaarlijkste te zijn. Ons hostel ligt in een wijk verderop (La Florista) met hoge dichte hekken rond elk huis. We hebben er maar een uurtje rond kunnen lopen voordat het begon te plenzen. We zijn toen maar een reisburootje ingegaan om te vragen naar tours het regenwoud, de amazonas in. Er zijn heel veel van die kleine reisburootjes en vaak spreken ze er wel wat Engels, overal bieden ze ongeveer dezelfde dingen aan, dus met wie we moeten gaan wordt een raadsel. Via de taalschool kun je ook tripjes maken en daar weten ze enigszins waar je zijn moet voor dit soort dingen.

Dinsdagmiddag zijn we een eind wezen wandelen naar de botanische tuin toe. Daarvoor moet je door de nieuwe wijk en langs drukke wegen. Oversteken is lastig hier, omdat ze geen voetgangers stoplichten hebben, dus je mag overal oversteken, zebrapaden doen er niet toe voor autorijders en je kan dus het beste oversteken met andere mensen of als het stoplicht voor de auto´s op rood staat. Lopen langs de drukke wegen is niet leuk, het stinkt enorm, van zuinige auto´s hebben ze hier niet gehoord en van langzaam optrekken ook niet. Vooral de bussen zijn een ramp, met van die dikke zwarte rookpluimen erachter. Je loopt dus bijna constant in de smog over straat hier en dat is niet heel erg prettig. Tijdens het wandelen naar de botanische tuin, kwamen we langs het FAO gebouw en ervoor hadden ze een eetfestijn. We zijn er maar niet ingegaan, want het krioelde van de mensen en vooral ook van de arme mensen die vanalles en nog wat aan kleine spulletjes proberen te verkopen, van cd´s tot snoepjes. Voor die mensen moet je ook oppassen, want dat zijn potentiele zakkenrollers. Het eetfestijn stond ook in het teken van de feesten hier en er was allerei typisch eten uit Ecuador te krijgen. Vlak naast het eetfestijn was een klein marktje, waar mensen in traditionele kleding op doeken op de grond allerlei producten, voornamelijk kleding etc, verkochten. We kwamen er even later achter, dat dit allemaal mensen waren uit Cusco, Peru en dat het hun zelfgemaakte producten waren. Hun klederdracht was ook anders dan dat we eerder gezien hadden van de Ecuadoriaanse mensen uit de dorpjes rondom Quito.
De botanische tuin ligt in een heel groot park, waar ze kerstbomen aan het verkopen waren. In het park ligt ook een erg gemaakte vijver, een soort van ronde baan, waar het je van het is om in het weekeinde met de hele familie een bootje te huren en rond te peddelen. Beetje te, vonden we allebei. De botanische tuin zelf was tot onze verbazing erg mooi en leuk aangelegd. De meeste parken zijn hier niet erg mooi, gras met wat boompjes. We moesten dan ook entree geld betalen voor de tuin, maar dat was het wel waard. Helaas begon het weer heel erg hard te regenen, dus we hebben een uurtje in een tropische kas gezeten en daar ons Spaanse huiswerk maar gemaakt. Ook werden er foto´s gemaakt door een professionele fotograaf en model, van allerlei verschillende jurken. Toen Rene een foto wilde nemen, poseerde ze zelfs gewoon voor hem. ´s Avonds geproberd snel naar huis te lopen in de schemering, maar het is hier zo´n netwerk aan straatjes die allemaal niet logisch lopen, dat het een heel zoekwerk was om ons hostel weer terug te vinden. We hadden natuurlijk een taxi kunnen nemen, maar we dachten het zo ook te kunnen vinden en dat was ook zo, met moeite, maar we waren nog voor het donker binnen.

Op woensdag hebben we het rustig aan gedaan. ´s Middags na de les zijn we naar het hostel gegaan en daar zijn we gebleven. Er waren zoveel mensen om mee te kletsen en ons Spaans mee te oefenen, dat we de tijd glad vergeten waren en opeens is het dan donker en is het niet slim om nog naar buiten te gaan. Donderdag hebben we een erg drukke dag gehad. ´s Ochtends les, ´s middags door de oude stad gelopen en wat kerken bezocht. Tijdens ons bezoek aan de eerste kerk begon het keihard te regenen, alweer, dat gebeurt elke middag nu. Gelukkig hadden we ons huiswerk nog en zijn we dat toen maar gaan maken in de kerk. Na de regen hebben we nog een kerk bezocht. Er zijn hier heel veel verschillende kerken, bijna allemaal katholiek met heeeeeel veeeeeel goudwerk en van top tot teen beschilderd met beeltenissen, schilderijen en moorse motieven. ´s Avonds zijn we weer naar het Coliseo geweest, waar deze keer wat meer traditionele muziek te horen was van Ecuador en vooral Quito. Erg leuk en erg druk. Het is een soort van binnenstadion, waar de mensen dan staan te dansen tussen de rijen stoelen. Er hing een leuke sfeer en het publiek was erg enthousiast. We hebben in de laatste paar dagen geloof ik wel honderd keer "Viva Quito" gehoord en het publiek antwoord dan met "Viva". Dat gebeurd niet alleen in het stadion, maar ook tijdens straatmuziek en parades. En telkens antwoord het publiek enthousiast. Dat ze er niet genoeg van krijgen snappen wij niet.

Op vrijdag en zondag avond waren er parades. Die van vrijdag was maar klein en die van zondag wel heel erg lang. Beide met traditionele kleding uit alle hoeken van het land, met muziek en met allerlei scholen die eerst de majorettes laten zien en daarna de fanfare-achtige muziek en soms ook nog dansende meiden met mooie jurken aan. Op zondag was dat dus in 20 voud te zien. Ertussen kwamen gelukkig ook nog wat praalwagens met missen erop voorbij. Vrijdag na de optocht zijn we met een boel mensen van de taalschool uit geweest naar een club waar ze allerlei muziek draaiden en waar de jongens aan het jagen waren op leuke meiden, vooral buitenlandse meiden natuurlijk. Wanneer ze er eentje zover hadden gekregen om met ze salsa te dansen, werden er meteen foto´s gemaakt. Erg grappig om naar te kijken en natuurlijk gebeurde dat ook met mij. Ze dansten niet erg goed, probeerden wat met je te praten en gingen vervolgens heel dicht tegen je aan staan om te dansen. En dan proberen er weer vanaf te komen.........

Op zaterdag zijn we weer de oude stad ingegaan om een heleboel te bekijken en om veel van de feestmuziek mee te krijgen. ´s ochtends was er een parade van militairen die muziek speelden. De rest van de dag hebben we rondgewandeld door de stad. Gedurende onze lunch hebben we bijna 2 uur op een plein gezeten en rondgekeken naar de mensen om stiekum foto´s te maken. ´s Avonds was er een band van mariniers die speelde op een pleintje in de nieuwe stad. Die band is eigenlijk een overcomplete fanfare die simpele muziek speelt, allemaal hetzelfde melodietje. Ervoor staan wat zangers die wel versterkt worden en dan hoor je de zangers, de basgitaar en het keyboard flin hard boven de muziek uit, waardoor je eigenlijk de hele fanfare niet hoort. Wij vonden dat uiteraard erg jammer, maar kennelijk zitten ze hier in de fase van het versterken van alle muziek om alles zo hard mogelijk ten gehore te brengen.

We nemen steeds vaker een bus ipv een taxi. Er zijn rode bussen die vaste routes volgen en vaste opstapplaatsen hebben en er zijn zelfs groene trolleybussen. Deze bussen zijn te volgen. Ertussendoor rijden verscheidene blauwe en soms gele bussen die overal en nergens heen gaan. Er hangt dan iemand uit die wel heel erg snel alle plekken opnoemt waar de bus heen gaat en op de voorruit van de bus zijn met stift op karton geschreven bordjes geplakt met alle plekken erop. Wij kunnen daar geen touw aan vast knopen. Deze bussen kun je overal en nergens aan houden om erin te springen, vaak terwijl de bus nog rijdt. De meeste bussen zitten stampvol en je moet dan ook ruim vantevoren naar de uitgang lopen, wil je er uberhaupt nog uit kunnen, want tegelijkertijd als dat er mensen uitstappen, dringen er ook mensen de bus in. We hebben wel eens een stop gemist daardoor.

Ik vertelde de vorige keer, dat je 10 cent moet betalen voor de wc en dat je daar dan 10 velletjes wc papier erbij krijgt. Naast de paar gratis wc´s die er zijn, hangen automaten waar je ook voor 10 cent ongeveer 10 velletjes wc papier uit kunt halen. Zoiets kennen wij niet en het is wel grappig om te zien dat het hier zo normaal is.

Zondagochtend hebben we het rustig aan gedaan. Zondag rijden er minder taxi´s. Maar na een tijdje konden we naar de TeleferiQo. Dit is een kabelbaan, die ons na veel geduld naar 4100 m hoogte brengt: 1,5 uur hebben we in de rij gestaan. Dit was zelfs de ¨express¨ rij (duurder kaartje, maar als buitenlander is dit de enige keus). Er was ook een normale rij met 2,5 uur wachttijd. Het uitzicht was geweldig. Quito blijkt toch veel groter dan gedacht. Het deel dat we gezien hebben, blijkt nu peanuts te zijn. De hele vallei is volgebouwd. Zeker laatste 15 jaar is er veel bijgebouwd. En nog steeds. Wat laagbouw was, verandert langzaam in hoogbouw. Boven bleek de lucht kouder en ijler te zijn, maar wel een stuk frisser dan in Quito. Mijn conditie op deze hoogte blijkt zwaar tegen te vallen. Het voelde al snel loom in mijn benen. Gelukkig hadden we goed uitzicht al verzamelt zich meer wolken rond de toppen. Voor het eerst zagen we echte wandelaars in volle tenue. Die waren vroeg vertrokken en hebben de top beklommen van de vulkaan Pinchocho. Na een korte wandeling zijn we teruggekeerd. Weer een uur in de rij gestaan en beneden aangekomen nog even over kinderpark Vulcano gegaan, een soort permanente kermis met net iets te vrolijke muziek.

Maandag en dinsdag hebben we Spaanse les ´s middags. Concentratie van mij en de lerares is dan wel minder. De ochtend gebruiken we om huiswerk te maken, te mailen en de oude stad te bekijken. Zo hebben we plaza Domingo gezien. We weten niet of het helemaal de bedoeling was, maar toen we een andere uitgang van de kerk namen stonden we ineens in een mooi binnenplaatsje van een klooster. Dat later onderdeel van een museum bleek. Het was iig erg mooi en indrukwekkend. Net zoals vele andere kerken: allen even blinkend met goudkleurige houtsnijwerken, afschuwelijke schilderijen van de hel (hoe leer je anders de mensen, dat ze goed moeten zijn?) en talloze heiligen met eigen altaar.

We hebben een rondleiding gedaan bij het presidentieel paleis. We moesten onze paspoorten inleveren en door een detector poortje en daarna met twee naast elkaar in een rij achter de gids aan. Overal stonden bewakers en een bewaker volgde ons. We voelden ons net een klas schoolkinderen. We zagen een aantal indrukwekkende zalen en Ecuadoriaanse kunstvoorwerpen. In grote lijnen konden we de Spaanse uitleg redelijk verstaan.
Na de les hebben we hebben Bram Evers van Andean Travel bezocht. Hij regelt de reizen voor SNP (en andere reisbureaus) en woont hier al 13 jaar met zijn Ecuadoriaanse vrouw en twee kinderen. Hij was net terug van NL en had pepernoten (oh ja, het is net sinterklaas geweest). Leuk om het verhaal te horen van een NLse local. Hij woont verderop in Quito, waar de lucht veel schoner is en kijkt uit over het dal. In enkele parken kun je goed vertoeven in het weekend. Ook heeft hij een vakantiehuisje. Zijn ouders komen elke winter een half jaar op bezoek.

Vanuit Quito kun je makkelijk allerlei uitstapjes doen. Vananvond gaan we Roberto Leon opzoeken om een kado van een collega af te geven. Ook gaan we bij die Nederlander een tour boeken om de jungle in te gaan voor komende week. Morgen vertrekken we naar het noorden, naar Otovalo en de nevelwouden. Eindelijk wat natuur ipv deze grote stinkende stad.