1e week Peru

Gelukkig nieuwjaar!!! Het is alweer een paar dagen geleden, maar toch

Op 1 januari zijn we in Huanchaco aangekomen. We wilden eigenlijk hier overnachten voor oud en nieuw ipv in Puerto Eten, maar er was geen plek meer in de ho(s)tels die in de gids stonden en we vooraf hadden gebeld, balen. Van Puerto Eten moesten we terug naar Chiclayo en van daar de bus naar Trujillo, 3 uur door de woestijn. In Trujillo hebben we meteen flink afgedongen voor een taxi naar Huanchaco aan het strand. De taxichaffeur zei dat buiten het seizoen er bijna niemand over die weg rijdt, maar nu is het hoogseizoen en dat was te zien ook op het strand. Zelfs tegen het donker toen wij aankwamen waren er nog heel veel mensen op het strand, voornamelijk Peruanen. Die maken er echt een dagje uit van met eten en al, en ook zij verbranden flink, tenzij ze een parasol hadden gehuurd van een van de vele verkopertjes en verhuurdertjes.

We hebben geslapen in een hostel met kamers die een zitje hadden voor de deur en een binnenplaatsje met hangmatten en een schildpad die als je niet uitkeek onder je bed kroop, gezellig. Vlak erbij was een restaurantje, Otra Cosa, waar we elke dag gegeten hebben. We hadden er in NL al van gehoord, omdat het is opgezet door Wageningers die we kennen. Het is al een paar jaar overgenomen door een Brabantse timmerman uit Best, die daar getrouwd is met een meid die 2x zo jong is als hij en inmiddels hebben ze een 9 maanden oud dochtertje. Op dag 2 heb ik er ´s avonds al in de keuken gestaan om oma´s cake te maken. Alle benodigdheden moest ik in het Spaans aan de kokkin vragen, mmm lastig. Wellicht komt de cake nog op de kaart te staan. We hebben ook veel avonden gewoon gezeten en gekletst met Marijn uit Eindhoven (doet er al een paar maanden vrijwilligerswerk) en Peter (oud eigenaar van Otra Cosa) en andere klanten daar. Leuke sfeer en lekker eten, eindelijk weer eens goed bruin brood. Het brood hier in Peru is nog erger dan in Ecuador, hier is alleen zoet en droog wit luchtbrood te vinden, daar nog zoet bruinig brood. Dus nemen we af en toe maar eens een ontbijtje in een cafeetje, pannekoeken met fruit.

Dag één in Huanchaco hebben we een beetje langs het strand gehobbeld, gezwommen, ed. Op dag 2 hebben we Huaca de Luna (maantempel) bezocht, een pre-inka tempel helemaal gebouwd uit leemsteen met prachtige reliefen en schilderingen voor de zonnegod en maangod. De Huaca del Sol (zonnetempel) ziet er nog uit als een hoop zand, al kun je wel wat leemstenen zien zitten, deze hebben de archeologen nog niet uitgegraven. Daarna zijn we Trujillo in geweest, helaas was er deze zondag niks te doen, alle dicht, maar wel mooie coloniale gebouwen en kerken van buiten gezien. Vandaar doorgegaan naar Chan Chan, een andere pre-inca ruine, die ze voor het grootste gedeelte gereconstrueerd hadden. Op dag 3 hebben we surfles gehad, voor Rene de eerste les, ik had er al eens één in Australie gehad. Rene stond vrij snel stabiel op zijn plank op de golven, maar bij mij duurde het wat langer. Niet dat we echt hebben leren surfen in 2 uur tijd, want de leraar hield onze surfplank stabiel, duwde ons voor een goede golf weg en zei wanneer we op moesten staan. Dus zelf een golf pakken bleek later op de dag, toen we nog een keertje zelf terug gingen om aan te klunzen, toch wel erg moeilijk te zijn.

Vanuit Trujillo vertrekken eigenlijk alleen nachtbussen naar Huaraz in de bergen. Maar iemand vertelde ons dat het ook overdag kon en dat hebben we dus geprobeerd. Het zou namelijk een erg mooie route zijn door de bergen met prachtig uitzicht. Wat een ramp! Eerst naar Chimbote, 2 uur verder, en van daar een kleinere aftandse hobbel bus naar Huaraz. Dat zou ongeveer 6 uur duren. Hmmmmmm, na 2 uur stonden we stil en vertrokken de buschauffeur en bijrijder. Wij dachten misschien om wat te eten, drinken, naar WC, maar na een uur stonden we nog steeds stil. De buschauffeur stapte in, ging zitten, iedereen verder ook, maar we vertrokken nog niet. Toen hebben we het maar eens gevraagd, vertrok de bus nog eens 2 uur later, grrrrr. Bleek er een landslide, met modder en stenen over de weg te zijn gestroomd. Er waren veel mensen aan het werk om de weg vrij te maken, nieuwe wegen te banen. Die hielden pas om 6 uur op, dus alles en iedereen stond aan beide kanten van de weg stil om te wachten tot de weg weer vrij was. Om 7 uur is het echt donker, dus veel uitzicht hebben we niet gehad, alleen van de enorme afgrond waar de bus rakelings langsreed in pikkedonker met mist hier en daar. Het was ook nog een onverharde weg met stenen en bobbels in de weg en het had geregend. We hebben dus met kromme tenen nog 3 uur in het donker in de bus gezeten, brrrrrrr. Gelukkig goed en wel aangekomen, volgende keer toch maar de luxere nachtbus die om rijdt. Toen we er bijna waren kwam er een vrouwtje de bus in die ons vertelde van een logement ergens in de stad. We zijn maar meegegaan om de kamers te zien. Kamers prima, keukentje om zelf te koken smerig, badkamer OK, dus maar gedaan. Het is geen hotel of hostel, maar meer iets bij mensen thuis die extra verdiepingen op hun huis hebben gebouwd om gasten te kunnen hebben en een zakcentje bij te verdienen, vrij goedkoop ook.

Huaraz ligt rond de 3000 meter hoogte in de bergen. Er zijn 2 bergketens, de Cordillera Negro, waar we doorheen moesten om in Huaraz te komen en die de warmte tegen houdt, waardoor de toppen van de 2e bergketen, de Cordillera Blanca, helemaal bedekt zijn met sneeuw en gletsjers. We hebben op de eerste dag wat door het stadje rondgewandeld en bij wat Nederlanders langsgeweest die hier wonen voor vast of tijdelijk. Dag 2 hebben we de 2 ruines van Wilcahuain bezocht en vanuit daar zijn we door de campo´s (velden) teruggelopen naar Huaraz centrum. Leuk om het platteland en zijn bevolking hier te zien. Morgen gaan we een dagtocht naar een prachtig blauw bergmeer maken. Dan kunnen we meteen kijken of het lukt om afstanden te lopen hier, zodat we wellicht een van de meerdaagse trektochten kunnen gaan doen. Alle burootjes hier en de mevrouw van het hostal (ook samenwerkend met een burootje) zeggen allemaal dat je met een tour en/of een gids moet gaan, want het is o zo peligroso (gevaarlijk), door mensen die je beroven, doordat je de weg niet kent en het moeilijk te vinden is, enzovoort. Terwijl de parkwachters, die Nederlanders en de mensen die we tegenkomen allemaal zeggen dat het prima zelf te doen is en dat je je anders blauw betaald, want het is laagseizoen en iedereen wil verdienen nu aan die paar toeristen die er zijn. Al is laagseizoen ook handig om af te dingen. Je kunt bij die burootjes alles huren, tenten, jassen, sokken, schoenen, campeeruitrusting, ezeltjes met ezeldrijver, mensen die je tas dragen, enzovoort. Dus voor een eventuele trektocht zitten we te denken om een tent, kookgerei en een ezeltje met drijver in te huren en het dan lekker zelf te doen op ons eigen tempo. Dan kan je tenminste je tentje opzetten als het ´s middags gaat regenen, ipv dat je door moet lopen naar de vantevoren afgesproken plek. Dan hoef je je niet te haasten en kun je het rustig aan doen en echt genieten.