Reis Cuenca-Chiclayo

In Cuenca hebben we nog een uitstapje gemaakt naar de Banos. We verwachten geneeskrachtige thermale baden, maar zagen gewone zwembaden. Blijkbaar is dit reeds bijzonder voor Ecuadorianen. Maar het was voor ons net wat te druk. Hebben dus maar een fel blauwe kerk bezocht en zijn met een andere bus terug gereden. Wel grappig om op de bonnefoi maar een bus te nemen. Zo zie je ook wat van de omgeving. ´s Avonds zijn we mee gegaan met een bustoer door de stad. Deze was normaal gesporken overdag, maar nu vanwege de feestdagen dus ´s avonds. We wisten niet wat ons overkwam toen we ineens balonnen in de hand gedrukt kregen en een fluitje en een button. Tja dan zwaai je maar wat mee met al die andere verastte toeristen en rijd je door de regen de stad rond. Van de stad zagen we niet veel, maar we hebben wel een hoop lol gehad!

De volgende dag zijn we naar Cajas National Park gegaan. Een natuurgebied van meer vochtige paramo, met vele meren, waar ook vele vogels zouden zitten (ramses site). We hebben er echter niet heel veel gezien, maar wel enkele hele mooie. De planten rijkdom is fantastisch en de vochtige bosjes met kronkelige quinoya bomen en mossen deden heel mysterieus aan. Heerlijk om even de drukte van de stad uit te zijn en gewoon weer lekker in de natuur te vertoeven.

Oud en nieuw aan het strand leek ons wel wat. Dat betekent dus wel een heel eind naar het zuiden afreizen. Op naar Peru! Fantastisch om het landschap te zien veranderen. Eerst nog een heel stuk de Andes door met droge stukken met cactussen en afgebrande paramo (stuk minder soortenrijkdom door gebruik door mensen dan in Cajas), maar ook heuvelende grazige weiden. Onderweg komen we door Zarapuyo, waar in de Incatijd een kolonie is gevestigd door incatrouwe families rondom Cusco, die zich nu nog steeds heel anders kleden dan de rest van Ecuador. In Loya hebben we bij de busterminal een hotel genomen en even de stad bezichtigd. De stad was ons te druk en trok ons helemaal niet. Na een uitzicht en wat kerken hadden we het wel weer gezien. De volgende dag gingen we vroeg verder. De vegetatie werd nog droger. Maar er waren mooie vergezichten. Langzaam werden de heuvels minder hoog en kwamen we bij de grens: een brug over een rivier. Stempels in onze paspoorten ging allemaal vrij soepel. Alleen de chauffeur, bijrijder en een passagier hadden daarna een uur nodig om te eten en ????, waardoor we dus veel later in Piura aankwamen. Maar goed dat hoort bij het reizen en gaan we vaker meemaken. De chauffeur had in Spanje als vrachtwagenchauffeur gewerkt en zodoende heel Europa doorgereisd. Binnenkort gaat hij weer voor 4 jaar daar werken. Onderwijl laat hij zijn twee vrouwen (42 en 32 jaar oud, hijzelf was 45 jaar) in Cuenca en vriendin in Guayaguil achter. Blijkbaar kan je in katholiek Ecuador er twee vrouwen met elk twee kinderen op nahouden. Maar goed in Spanje had hij ook nog een vriendin. Dus hij zou zijn tijd wel doorkomen. Ik zal Jeanine maar een beetje in de gaten houden hier :).

De grens over veranderde de betonnen wegen in asfaltwegen, reden er tricycles (taxi-motorfietsen op drie wielen) en waren er geen traditioneel geklede mensen meer, maar meer westers gekleed, of juist met blote bast. Het is ook een stuk warmer en nabij rivieren en in nattere zones was er veel landbouw vnl monocultures van mango´s, suikerriet, rijst. Een stuk zuidelijker ook asperges. Daar waren ook een stad of dorp. Daartussen alleen grote stukken woestijn. Vooral stenen met enkele struikjes, maar op een aantal plaatsen ook zandwoestijnen waar echt niets groeit. Een totaal leeg landschap. Jammer van al het plastic en afval wat overal ronslingert. Maar ja hier zijn ze opgevoed met: ¨Maak geen zwijnenstal van de bus, gooi al je afval uit het raam¨. En dat gebeurt dus ook. Vuilnisbelten vormen zich spontaan bij afgronden of bij afgravingen.


´s Avonds komen we in Chiclayo aan en worden door een gele mini taxi (lijkt op een in elkaar gedrukt autotje waar je ent met zijn tween naast elkaar kunt zitten), door het verkeer geloodsd. Als je een drukke tweebaansweg wil oversteken zet je gewoon je auto op de eerste rijbaan en dan op de tweede en dwingt zo de auto´s je voor te laten gaan. En steek zo met drie taxi´s naast elkaar tegelijk over. Vroeg me af waar onze chauffeur les heeft gehad, maar later blijkt dat iedereen het zo doet. Hij kende onze lonely planet niet, maar wist spontaan te stoppen voor het hotel om daar de weg te vragen. In Chiclayo hebben we de cathedraal en de sjamanen markt bezocht. Naast kruiden hadden ze allerlei poedertjes en delen van beesten. San Pedro cactus en nog iets anders zou goed zijn om een sterk lichaam te krijgen. Je kijkt je ogen uit. Om de markt weer te verlaten bleek een grotere opgave. Deze was gigantisch en het waren allemaal smalle gangetjes. En een hoop herrie! Koopmannen gebruiken hier versterkers om nog gehoord te worden. Met oudjaar zijn we naar een wat rustigere hotel bij Puerto Eten gegaan. Dicht bij het strand. Hier waren ze duidelijk geen blanken gewend. En al helemaal geen vegetariers. De dichter van de hotelbaas nam ons mee op zoek naar een restaurant. Uiteindelijk eindigde we in een een restaurant achter het huis van haar tante en die heeft wat groente bij elkaar gesneden samen met rijst en voor mij vis was dit een zeer bijzonder maaltijd met oud en nieuw. Tja. Vuurwerk en popverbranding op straat (traditoneel doen aardig wat families hieraan mee) hebben we vanaf het dak bekeken en daarna hebben we een nachtwandeling over het strand gemaakt. Met nieuwjaar hebben we schelpen/stenen gezocht en vele krabben gezien en een aantal pelikanen. Daarna zijn we door gereisd naar Trujillo.