Dagtocht Laguna Churup

Vroeg vertrekken is niet ons sterkste punt. Gelukkig is dit keer quinoa (soort havermout) ontbijt wel gelukt. Het brood is hier helaas weinig voedzaam/vullend, dus dan maar zo als voorbereiding op de trektocht. Gisteren dachten we witte suiker toegevoegd te hebben. Er stond namelijk Canar de Azucar op het zakje (rietsuiker). Maar het bleek zout te zijn die in een suikerriet fabriek is gemaakt. Tja...
Na water en nog extra brood (en cake dat toch vullender is), hebben we een collectivo (deeltaxi) naar Llupa genomen. Onderweg heb ik nog meegeholpen een boomstam van de weg te duwen en uiteindelijk werden we bij het pad afgezet.Indianen in klederdracht groeten ons hartelijk en voor elke foto betaal je een propina (een fooi). Kinderen komen vrolijk naar je toegerend en vragen om caramelo´s (snoepjes). We zien herders met schapen en families of enkele boeren bewerken hun land. Kinderen komen de warme lunch brengen. Heerlijk om even de stad uit te zijn en het werkelijke leven op het platteland te zien. En het landschap met een mozaiek van akkers en stenen muurtjes en houtwallen is geweldig. Na een aantal uur kwamen we bij het nationaal park aan. Een wachter woont en werkt daar 3 weken en gaat dan weer een week naar zijn familie in Huaraz. Daarna was het klimmen geblazen in de hete zon. Het was duidelijk te merken dat .... we een stuk hoger zitten, het dus een stuk langzamer gaat en regelmatig pauze nodig is om op adem te komen. En dan kom je op het punt dat je eigenlijk terug moet om nog de laatste collectivo te halen, maar je bijna bij het schitterende eindpunt bent, alleen nog wat klauteren langs de watervallen en dan .... een fantastisch ijsmeer met daarboven gletsjers. Het was mooi! Maar het begon ook licht te regenen. Snel terug, voor zover we niet te moe waren en een heel stuk op automatische piloot. Het begon al wat te schemeren, de laatste collectivo moet nu wel zo´n beetje vertrokken zijn, we moesten nog een uur, Jeanine was op en ik had ook niet veel energie meer. Uiteindelijk zijn we toch bij de doorgaande weg gekomen, met nog een fantastisch uitzicht op de zonsondergang. Hmm nog 2 uur extra lopen naar Huaraz was geen optie. Gelukkig zagen we net een 4x4 keren op de weg en jaaaaa, we mochten mee in de achterbak voor een fles Incacola (bij een locale shop gekocht, ruikt naar kauwgombal en is veel te zoet, maar hier houden ze er wel van en na zo´n tocht smaakt het eigenlijk niet een zo slecht...). In Huaraz heeft een van de gemeentewerkers die meereed ons naar het hotel gebracht. We liepen binnendoor door een wijk die we zelf niet hadden uitgezocht.Maar met deze gids kwamen we veilig en wel in het hotel aan. Som moet je een beetje geluk hebben......