IJskoud Frankrijk

Vanuit NL zijn we eind oktober in één ruk naar Nancy. Vanaf daar begint de peage (tolweg), dus vanaf daar zijn we gaan zoeken naar zijweggetjes die paralel lopen aan die peage. We kwamen die eerste dag laat op een zijweg met mooie dorpjes tegen een heuvelrug aan. Overal stonden de pompoenen en andere versiering voor Halloween al buiten, gezellig sfeertje. We hebben bij een verlaten huisje vlakbij het dorpje Mont-le-Vignoble (vlak onder Toul) geslapen. ’s Ochtends werden we wakker van allerlei auto’s en mannen die er met hun honden verzamelden. Snel wegrijden was er niet bij, want we moesten ijskrabben, brrr wat was het koud. Zeg, we gingen naar de warmte toe, niet naar de kou……
Over leuke kleine weggetjes hebben we onze weg gevonden naar Hennezel en ecodorp Ecolonie. Hier lag overal een klein laagje sneeuw, brrrr. In Ecolonie was het maar stil, geen mens te zien. We hadden niet aangekondigd dat we zouden komen, maar niet verwacht helemaal niemand te zullen zien. Nadat we zelf maar een rondje rond de gebouwen, over de camping en door de kruiden- en groentetuinen hadden gelopen, ging er een bel. 12 uur = Etenstijd, eindelijk kwamen er overal mensen vandaan om te gaan eten. Wij hebben er even met iemand gepraat en die zou kijken of ze iemand kon vinden die een rondleiding kon geven. Tijdens de rondleiding hebben we heel wat vragen kunnen stellen en zijn we redelijk wat te weten gekomen over hoe ze hier leven, wonen en werken. Ecolonie is een voornamelijk Nederlandse kolonie van mensen die ecologisch en zelfvoorzienend willen leven. Er wonen momenteel 8 vaste bewoners, die worden aangevuld door langdurig participanten (1-3 jaar) en door tijdelijk participanten (vanaf 2 weken). Die laatsten zijn er vooral in de zomer, wanneer de workshop-weken worden gehouden en de camping open is. Dan lopen er tijdelijk, inclusief camping gasten, soms wel 200 mensen rond.
Ecolonie heeft in de afgelopen jaren iets verderop langs de weg een geitenboerderij en kaasmakerij opgekocht en opgeknapt, en tevens een oud en deels vervallen industrie-terreintje op 2,5 km afstand opgekocht wat nog opgeknapt moet worden. Toen we bij de kaasmakerij gingen kijken zag Rene opeens een Wageninger die hij vaag kende. Michel woont op dat industrie-terreintje en we hebben er gezellig samen gegeten. Leuk, voelt toch altijd vertrouwd die mede-Wageningers, is meestal erg makkelijk mee te praten. Michel woont en werkt nu ongeveer 1,5 jaar in Ecolonie en is de hoofd-tuinman. Hij is verantwoordelijk voor de tuin en bepaald welke groenten er worden geteeld en waar. Leuk om zijn verhalen te horen over het reilen en zeilen hier en hoe het hem bevalt. Hij is van plan er nog een jaar te blijven en dan wellicht elders een uitdaging te gaan zoeken in een andere (zelf op te richten?) gemeenschap.

De volgende dag hebben we de auto ramen van buiten en binnen moeten ijskrabben. Brr, hopelijk was dit de koudste nacht. We zijn door het vrij nauwe valleitje gereden met voormalige industrie-terreintjes, die destijds met diverse kanaaltjes en dammetjes van waterkracht werden voorzien. Aan het einde van de vallei lag een kasteeltje. Mooi die kleine pareltjes, waar je normaal als toerist eigenlijk niet langs komt. Dit slingerende valleitje ligt tussen Hennezel en Claudon. Eenmaal eruit rijd je door een glooiend landschap, dat een stuk hoger ligt. Vanuit hier zijn we richting de snelweg gereden en kwamen langs de mooie en oude, volledig ommuurde stad Langres. Het stadje ligt op een heuvel met prachtig uitzicht. Je kunt langs de hele muur lopen en/of kriskras door alle nauwe straatjes. Destijds was het een belangrijk stadje met regionale voorzieningen. Één van de stadspoorten stamt nog uit de Romeinse tijd.
In Dijon zijn we toch maar de peage snelweg opgegaan om wat kilometers te maken de kou uit alsjeblieft. In Vienne, vlak voorbij Lyon hebben we een camperplek in de stad gevonden. Helaas zonder voorzieningen en ook zonder struikjes. Hurkend pissen tussen de auto’s en campers is toch niet echt fijn. Kennelijk gaan ze ervan uit dat alle campers over een wc beschikken, grrr.
Vienne is een leuk oud stadje met diverse grote bouwwerken uit diverse tijden. Zo was er een Romeinse tempel en een Romeins theater, een Romaans klooster, een Gotische kathedraal, een Duits vakwerkhuis, en meer mooie gebouwen. In de pre-Romeinse tijd was het een klein stadje aan de rivier. In de Romeinse tijd strekte de stad zich uit over beide oevers en was het een grotere stad dan Lyon. In de 5e eeuw was het een Duits stadje en was er geen bewoning aan de Franse overkant. Nu is de stad iets groter dan die was in de Romeinse tijd.
We zijn naar het topje van de berg met prachtig uitzicht en een kerkje gereden. Het was er heel erg smal, overal stonden auto’s geparkeerd en toch was het geen eenrichtingsweg. Boven kon de bus niet door het poortje (te laag) en dus heeft Rene een heel eind achteruit en naar beneden moeten sturen door al die hindernissen heen, naar een overvolle parkeerplaats, pfff. Ondertussen werd het steeds drukker, want het was 30 oktober en kennelijk is dat de dag voor de Franse om de graven te bezoeken. Laat nou net daar boven een enorm kerkhof liggen. De terugweg was al even spannend, want door de drukte was de halve straat bezet met geparkeerde auto’s. Rene heeft dus een knap stukje stuurmanskunst kunnen tonen door met die bus (spiegels ingeklapt) door al die nauwe straatjes, geparkeerde auto’s en tegemoetkomende auto’s te laveren, nog eens pffff.
Door het glooiende landschap zijn we richting het zuiden gereden, met de bergen (Alpen) op de achtergrond, wauw. In Hauterive zijn we naar het paleis van de postbode geweest. Le palais du facteur Cheval is een fantastisch bouwwerk van 1 man. Deze postbode struikelde over een steen met bijzondere vormen en een idee ontstond bij deze man om een eigen paleis te bouwen. Bij de post die hij rond bracht zaten magazines met tekeningen en foto’s van allerlei bouwwerken in de wereld, zoals die in Peru of die in Thailand. Hierdoor geïnspireerd is de beste man stenen gaan verzamelen en heeft hij met behulp van beton (makkelijk te vormen, stevig en goedkoop), stenen en schelpen een prachtig bouwwerk neergezet met sculpturen overal. Hij heeft er 30 jaar over gedaan om het te voltooien. Het bouwwerk wordt in de kunst beschouwd als enige in zijn soort.
In Hauterive, je raad het nooit, hebben we alweer een garage van binnen mogen bewonderen. Er zat zomaar een schroefje (maar 1cm lang) in de voorband, grrr. Gelukkig heeft het bewonderen van deze garage maar een half uurtje geduurd.

Net voorbij Montelimar vonden we weer een camperplek. ’s Ochtends was het iets minder koud en hoefden we niet te krabben. Er hing overal mist. Daar ging ons plan om verder leuke weggetjes te rijden met mooi uitzicht….. We zijn dus maar de kortste weg gevolgd naar Orange. Dit stadje heeft als één van de 3 in de wereld nog een vrij compleet Romeins theater MET podiumwand. Dat moesten we natuurlijk bezoeken. Na 2 uurtjes was de mist verdwenen en hebben we heerlijk in het zonnetje gezeten en onze audioguides afgeluisterd op de tribunes. Na een turbulent verleden, waarin het theater zelfs van binnen bebouwd was met huisjes, is het in ere hersteld. Het wordt al tientallen jaren weer als openlucht theater gebruikt, vooral voor grote bekende opera’s, maar ook voor pop-concerten.
Vlakbij Orange hebben we een prachtige camperplek gevonden bovenop een heuvel bij een kasteelruine. We kwamen er net na het donker aan, maar konden al wel zien aan alle lichtjes overal, dat het een prachtig uitzicht moest hebben.
De volgende ochtend scheen het zonnetje en voelde het warempel eindelijk zo warm aan, dat we geen winterjassen meer aanhoefden. We hadden een prachtig uitzicht over de vallei, terwijl de zon net op was en overal de mist nog over het land lag, sprookjesachtig mooi. We zijn het stadje Chateauneuf-du-Pape eventjes ingelopen om stokbrood te halen. Het stadje ligt tegen de heuvel aan waar de kasteelruine ligt en heeft van die smalle steile straatjes. Het is heerlijk weer, zo’n 18 graden met zon. Vandaag gaan we op zoek naar een douche. Dat blijkt nog niet zo makkelijk te zijn. De campings zijn dicht en de hotels eisen allemaal dat je dan een kamer moet huren voor een nacht. We zijn langzaam verder gereden en door wat dorpjes gewandeld, tegelijkertijd op zoek naar die douche. Uiteindelijk hebben we een camping gevonden die open is, maar alleen douchen is ook daar niet mogelijk, je moet er een nacht blijven, met wifi. En dus staan we daar nu. Morgen bezoeken we de Pont du Gard een oud Romeins aquaduct. De komende paar dagen blijven we hier in de buurt hangen. Er zijn zoveel mooie oude dorpjes en stadjes met Romeinse ruines om te zien. En natuurlijk iets verder zuid de zee……