Zuid Frankrijk

Vanaf het stadje Remoulins zijn we naar de Pont du Gard gelopen. Het was een wandeltocht door wijngaarden, dan heuvelop de olijfgaarden en bovenop de lage eikenstruiken met hulstblad en eikeltjes en krom gegroeide dennen. Vanaf driekwart van de wandeling liepen we al langs de resten van het aquaduct systeem, waar de Pont du Gard deel van uitmaakt en dat de stad Nimes moest voorzien van drinkwater in de Romeinse tijd.
In Villeneuve les Avignon (Frankisch rijk) hebben we het kasteel bezocht, vanaf waar je een mooi uitzicht hebt over de rivier Rhone en de stad Avignon (Romeins rijk). Het oude gedeelte van Avignon wordt geheel omheind door een hoge muur met fortificatie torens. We hebben er door de straatjes gedwaald en de kathedraal en het Palais du Pape bezocht, waar zo’n 9 pausen rijkelijk hebben gewoond. Helaas hebben we niet gedanst sur le pont de Avignon, dat was wat te prijzig. We hadden er graag wat gegeten, maar wij hebben honger rond 6 uur en de keukens daar gaan pas rond 7 uur open, grrr. Bovendien is er ook heel weinig vegetarisch eten te vinden overal. Op het grootste eiland in een rivier in Europa, wat ligt in de Rhone voor Avignon, hebben we een aantal dagen overnacht tussen andere campers op een niet zo’n prettige plek die best vies was en waar veel auto’s langs reden. De Duitsers die op 1 nacht naast ons hadden gestaan waren in die ene nacht beroofd van hun benzinedop. Waarschijnlijk hebben ze geprobeerd om de benzine uit de auto te stelen, of ze hadden precies die soort benzinedop nodig??? Met een handdoek in de tank hebben we ze zien wegrijden op zoek naar een camperdealer.
Na Avignon is het landschap opeens vlak met veel grote rond tunnelkassen en fruitboomgaarden (perzik, abrikoos etc). Niet echt een mooi landschap. Middenin dat vlakke land beginnen opeens kalkrotsen te verschijnen, die steeds hoger worden en je ineen in de heuvels rijd. Het stadje Les Baux des Provence ligt helemaal bovenop een van die hoge kalkrotsen, waar je met zo’n smal kronkelweggetje moet komen. Er zijn heeeeeeel veel parkeerplaatsen langs de weg, want het is zo pittoresk, dat het ontzettend veel toeristen trekt, zelfs in dit laag seizoen. Wij hebben hier door de nauwe op en neer gaande straatjes, vaak met prachtig uitzicht, geslenterd en het kasteel bezocht. Het kasteel heeft een 360 graden uitzicht op de omgeving van wijngaarden in de dalen en kalkrotsen met kronkelpaadjes en mooie vormen in de hoogte. Een mooi gebied, maar helaas halverwege de 2e ochtend geheel in mist en miezer gehuld.
In hetzelfde gebied, maar dan wat lager ligt St Remy de Provence, de stad waar Nostradamus is geboren. Iets buiten het stadje ligt een oud romeins stadje Glanum. Wij hebben overnacht op een spontane camperplaats (4 campers) vlak naast de Arc de Triomf en het mausoleum van Cesar. Dit was destijds de ingang tot Glanum, maar nu loopt er een asfaltweg tussen de arc en het stadje door.
We hadden even geen zin in nog meer oude stadjes. Ze begonnen een beetje op elkaar te lijken, dus we wilden graag de natuur in. Nimes en Arles hebben we voorlopig overgeslagen, wellicht komen we er op de terugweg langs. We zijn naar de Camargue gereden, waar de delta van de Rhone in de zee uitkomt. Een heel groot wetland gebied met veel meren en vogels. Rene had het er helemaal naar z’n zin, maar Jeanine vond het er wat te plat. De eerste dag daar zijn we naar Port St Louis gereden. De weg erheen was voor de helft mooi, maar de andere helft ging langs zoutvelden en zout-industrie gebieden. Op de 2e dag zijn we om het grote meer heen gereden naar Stes Maries de la Mer. Onderweg kwamen we een gepensioneerde vogelaar tegen, die “Goedenmorgen” zei tegen ons. Hij was een Ier, die al 40 jaar beroepsmatig onderzoek had gedaan naar vogels voor een onderzoeksinstituut daar. Gedurende al die tijd had hij met veel mensen samengewerkt, ondermeer met een Nederlander. Hij kende wat woordjes Nederlands, maar hij kende vooral de vogelnamen in het Nederlands, maar ook in vele andere talen. Zoals de Bergeend, waar hij jarenlang onderzoek naar had gedaan en waarvoor hij de hele wereld over heeft gereisd om die en andere vogelsoorten te onderzoeken. Hij nam ons mee op sleeptouw als Nederlandse vogelspecialisten (haha, Jeanine een vogelspecialist…). Rene heeft een heleboel nieuwe vogels gezien, die hij van z’n lijst kan strepen. Vooral de duizenden flamingo’s en kluten waren indrukwekkend. Evenals de dwergarend en de zwarte ooievaars. Op dag 2 hebben we een tochtje van een uur per paard gemaakt door dit landschap, om dichterbij de plassen en de vogels te kunnen naderen, vooral de flamingo’s die wat dieper water opzoeken. Een verrekijker stilhouden op een bewegend paard is Rene niet heel makkelijk gevallen.
Om in de natuur te blijven zijn we een paar dagen op dezelfde plaats gebleven langs de rotsige kust ten westen van Marseille. Carro en Cap Couronne zijn ons goed bevallen. Je kon er ’s ochtends de zon op zien komen en ’s avonds weer onder zien gaan. We hebben er gewandeld langs de GR (Grand Randonnee, lange afstandspad), naar de zee die uiteen spatte op de rotsen gekeken en veel gelezen, ff rust. Ow, en we hebben de camping bespied. Die camping bleek een TV set te zijn voor een soap serie. En wij maar denken, goh wat een drukke camping in dit seizoen. Totdat ze er ook ’s avonds felle lampen aanhadden en we een shot konden volgen van een strandscene waar vooral veel figuranten door elkaar moesten lopen in de zonsondergang. Ze moesten er allemaal heel zonnig uitzien, maar stonden te bibberen in jassen als ze even niks hoefden te doen. Volgens ons is het een heel relaxt beroep, een beetje kletsen in de zon, totdat je even op en neer moet lopen en dan weer wachten op de volgende scene of totdat ’t nogmaals over moet. Dus als je een soap-serie kent die op TV5 komt en er is een strand scene. Kijk dan even ver weg op de achtergrondrotsen bij de zee, want daar zie je 2 mensen constant naar de filmset spieden, haha. Tuurlijk hebben we ook even op en neer gesprongen, lol.
Op weg naar Marseille zijn we even gestopt in Niolon, een klein pittoresk vissersplaatsje ingeklemd in hoge rotsen, waar je over steile kronkelpaadjes heen moest rijden. Jeanine staat dan iedere keer doodsangsten uit, pfff, maar Rene weet de auto tot nu toe nog goed heel te houden. Overal langs die kust loopt een spoorbaan, die je de ene keer ziet op hoge viaducten en die vervolgens door tunnels of uitgehakte rotsen kunt volgen.
Marseille hebben we in 1 dag rondgelopen, zo’n zin hadden we in stad, dat we er in 1 dag doorheen wilden zijn om weer de natuur in te gaan. Marseille heeft wel een oud centrumpje met nauwe straatjes, tussen de kathedraal en de oude haven. Er waren diverse marktjes, een verse vismarkt in de haven, een kerstmarktje met poppetjes voor de kerststal (santons) en ergens een fruit en groenten marktje die we uit de verte zagen. Op een heuvel middenin de inmiddels grote stad staat de Notre Dame kerk van Marseille. Een prachtige kerk met veel mozaiek, ook op de vloer, en een crypte vol met kaarsjes en een fantastisch 360 graden uitzicht op de hele stad en omgeving.
De afgelopen paar dagen hebben we rondgewandeld door de kalkbergen ten zuiden van Marseille, nationaal park Calangue. Op de toppen heb je er uitzicht op Marseille aan de ene kant en de Middellandse zee met eilanden aan de andere kant. We hebben er een heerlijke tijd gehad in dit prachtige gebied. Het weer zat mee, een zonnetje met 18-20 graden, dus in de korte broeken weer in de zon. Zodra de zon weg is, betekende dat extra lagen kleding aantrekken. Op onze topdag gister hebben we 8 uur lang gelopen en een paadje tussendoor genomen, even 3-400 meter recht omhoog in het gruis. Pfff, dat we dat hebben overleefd. En toen moesten we nog even 3 uurtjes teruglopen over de bergkam met prachtig uitzicht. Vandaag dus pap in de benen en even een rustdagje tussendoor.
We zijn naar het stadje Cassis gereden, aan de kust met een vissershaven, wijngaarden rondom en gezellige kleine straatjes. Cassis wordt omgeven door hoge toppen en op de radiotoren top hebben we overnacht met prachtig uitzicht op de gehele omgeving, ’s avonds lichtjes kijken en overdag ’t landschap eromheen gezien. In een cafe in Cassis zitten we nu wat te drinken en na 3 weken eindelijk onze mail weer eens te lezen.
Morgen gaan we nog een wandeltocht in die mooie kalkbergen maken en daarna vervolgen wij onze weg heel langzaam richting Toulon. Aan de gehele kust hier schijnt het erg mooi te zijn, dus daar gaan we van genieten, al wordt het hier de komende dagen wat kouder.