Op pad met Poes

Onze poes Plukkie hebben wij meegenomen op onze reis. Ze heeft een enorme kankerbult en zal niet heel lang meer leven. Al loopt ze nog gewoon rond, rolt over die bult heen, eet goed, etc. Dus op het moment gaat het prima met haar, ondanks die grote bult. Ik geef haar natuurlijk allerlei kruidenmiddeltjes om te ondersteunen, iets tegen de kanker, iets tegen de pijn of misselijkheid (autorijden) als dat nodig is. De eerste paar dagen was flink wennen voor haar. Als wij sliepen was zij wakker en liep de hele auto door en over ons heel, al miauwend, zucht. De eerste paar keer hebben we dus niet echt goed geslapen.
We hebben een tuigje voor haar gekocht en een uittrekbare hondenriem (zoiets hebben ze voor katten kennelijk niet), waar we haar in de bus en buiten mee vast zetten, zodat ze wat rond kan hobbelen. In heb begin vocht ze met het tuigje en inmiddels heeft ze zich er ook al een paar keer uitgewurmd. Één keer is ze ontsnapt en de bosjes ingevlucht. Gelukkig had ze nog niet gegeten en hebben we haar snel met eten weten te lokken en weer in het tuigje geklikt. Ze weet steeds beter de bus te vinden en heeft door dat dat haar huis en haar veiligste plek is. Inmiddels heeft ze door dat ze niet hoeft te vechten met ’t tuigje als ze niet verder kan lopen, maar dat ze dan een andere richting op moet lopen.
Haar eten hebben we onder de tafel staan, waar we bij kunnen. Onder de tafel ligt het originele tapijt nog en een fleecedekentje, waar ze meestal ligt. Af en toe komt ze eens van die plek af en gaat ze naar elders wandelen, ook wel eens als we aan het rijden zijn. Gelukkig miauwt ze dan meestal, zodat we weten dat ze elders is. Ik kan haar dan vangen als ze naar voren loopt, zodat ze niet tussen de benen van Rene komt, die het meeste rijd.
De kattenbak staat achterin en die moeten we nu sneller verschonen dan thuis, want anders slapen we in de stank. We hebben ook een biologische wekker bij ons, voor als we te lang slapen. Die gaat rond 10 uur af door te poepen en enthousiast in de kattenbak te graven, waardoor er zich binnen 5 minuten een heerlijke geur verspreid, gatverdamme. Dan zitten we beiden rechtop in bed om uit de bus te vluchten.
Plukkie gaat erg graag naar buiten en is erg nieuwsgierig naar waar we nu weer zijn. Zodra we de zijdeur open doen schrikt ze, maar vervolgens neemt ze een aanloopt en springt met een grote sprong naar buiten. Gelukkig staan we dan meestal op een plek waar het wel kan en waar geen auto’s langs rijden. Nu heeft ze zo langzamerhand ook door dat ze wat rustiger naar buiten kan gaan en dat we haar echt wel elke dag wat buiten rond laten lopen. We gaan vaak ergens zitten eten aan een picknicktafel vlakbij en daar nemen we haar mee naartoe. Vervolgens lopen we ook een rondje met haar. Nu zit ze dus soms eerst wat rond te kijken voordat ze springt.
Naar binnen toe gaan is een iets groter probleem, omdat ze daar meestal geen zin in heeft. Als er iets engs aan komt is het geen probleem en is ze zo binnen en ver achterin onder de tafel. Maar als wij verder willen en haar naar binnen willen hebben, dan vind ze dat niet altijd leuk. Ze kijkt wel met een schuin oog naar de ingang, maar loopt eerst de ene kant op, dan de andere, dan onder de bus, zucht. Dus moeten we vaak een grommende en soms blazende kat naar binnen tillen, die er als ze de kans schoon ziet meteen weer uitspringt. Al krijgt ze die kans niet vaak en eten geven helpt ook meestal.
Poes maakt nu dus ook heel wat avonturen mee en komt op plekken waar ze nog nooit is geweest. Tot nu toe is ze nooit ergens anders geweest, dan in en rond ons huis. Maar nu ziet ze verschillende soorten bos, saaie parkeerplaatsen met allerlei luchtjes en auto’s, picknickplekken met gras, bosjes of saai beton.
Nu het warm weer is slaapt ze (gelukkig; miauw, wiebel, friemel, knor) niet meer bij ons op bed, maar voorin op of onder een van de voorstoelen of zelfs op het dashboard, waar ze een uitstekend uitzicht heeft.
Tot zover de avonturen van poes Plukkie.