Ting, (Skattungbyn nabij Orsa)

De Ting (rainbowfestival) was een eind rijden over onverharde wegen, alsof er geen eind aan kwam. Ondertussen begon het te regenen en de ruitenwissers deden ’t opeens niet meer. Een zoektocht door de regen en het donkerwordende bos, al heen en weer schuddend, was niet echt waar we zin in hadden aan het einde van de dag. Gelukkig vonden we na 12 km onverharde wegen eindelijk een heel stel geparkeerde auto’s en kampeerbusjes en iemand die zei “welcome home”. We vroegen er iemand hoe het allemaal werkte daar en kregen een korte rondleiding van diegene door het kamp. Er stonden een aantal kleine houten huisjes die vroeger werden gebruikt in de zomer om in de heuvels dichtbij het vee te zijn. In de winter brachten ze de dieren naar het dorp. Zo op het oog waren er maar een aantal mensen en 3 grote tenten. En dan vraag je je af; “Is dit het dan?” Nee dus. Overal rond die open plek met huisjes stonden tentjes in het bos. Er was een improvisorische keuken onder zeil met open vuur om op te koken en vele handen om te helpen snijden. Toen we er aankwamen hoorden we al snel “foodcircle” roepen. We hadden wel trek, maar kwamen er al snel achter dat er 3x foodcircle wordt geroepen. De eerste keer nadat een aantal hongerige mensen waren begonnen met groenten snijden, de 2e keer ergens halverwege en de 3e keer (foodcircle now) kort voordat het eten daadwerkelijk naar de open plek werd gebracht. Tussen de 1e en de 3e keer kan gerust 2-3 uur zitten. Na de 3e keer komen er overal mensen vandaan, zo’n 100 in totaal. Voor het eten staat iedereen in een cirkel en worden er liedjes gezongen om te danken voor het eten en om de laatkomers een kans te geven om hun borden en bestek te halen. Dan gaat iedereen in een grote cirkel zitten om het vuur heen en wordt het eten door een aantal mensen uit grote pannen geserveerd. Meestal is het dan al donker, dus rond 11-12 uur ‘s avonds. Het ontbijt gebeurd op dezelfde manier, maar bestaat uit pap met fruitsalade en dat is meestal rond 12 uur ‘s middags klaar. Lunch bestaat er niet. Na de foodcircle gaat er altijd een hoed rond om geld op te halen, al is het geenszins verplicht om er geld in te stoppen. Een beetje liefde of een dank je wel mag ook. De meesten geven niet iedere keer, maar eens in de paar dagen een tientje ofzo. Daar wordt dan door iemand biologisch eten van gekocht in de winkel en bij de boer.
Verder gebeurd er tijdens de dag niet zo veel en tegelijk ontzettend veel. Na het ontbijt gaat er een “talking stick” rond, een stok die degene die hem vast heeft het recht van spreken geeft en de rest luistert. Mensen vertellen dan hoe ze zich voelen, wat ze nodig hebben, dat ze iets verloren hebben en of iemand het gevonden heeft, of ze een lift willen of een lift willen geven naar een bepaalde plek, praktische mededelingen worden gedaan en mensen bieden allerlei workshops aan. Elke dag waren er diverse workshops te doen, zingen, dansen, yoga, vilten, houtbewerking (je eigen houten lepel maken), trancereis, healings, praatje over permacultuur, etc. Heel diverse aanbiedingen die worden gegeven in één van die 3 grote tenten of buiten. Ieder mag zijn inbreng doen waardoor mensen gestimuleerd worden om verantwoordelijkheid op zich te nemen. Er zijn dan ook geen leiders in het kamp. “Wanneer” een workshop plaatsvind is nog wel lastig, want niemand draagt een horloge daar, dus klokketijd bestaat niet. Vaak word er dan na het eten afgesproken of tussen de 1e en 2e foodcall (foodcircle), of na die en die workshop. Er is dus vanalles te doen, ook helpen met koken, een tent opzetten, afval scheiden, hout hakken, etc. Maar als je niks wil doen is dat ook OK. En vaak ontstaan dingen vanzelf en ontmoet je mensen waar je soms lange gesprekken mee hebt.
Het drinkwater wordt in grote vaten naar het kamp gebracht als er eens iemand boodschappen gaat doen. Of je gaat naar de bron toe en haalt natuurlijk bronwater om te drinken. Douchen doe je in een meertje, naakt natuurlijk. Naar de WC gaan kun je overal om te plassen. Om te poepen ga je naar de “shitpit”, een groot gat in de grond waar iedereen gaat poepen.
Verder lopen er allerlei types rond, veel dreadlocks, mannen met lang haar en/of baarden, veel kleding van natuurlijke stoffen in natuurlijke kleuren, veel zelf gemaakte kleding, veel wollen kleding, een aantal mannen die graag in doeken en omslagrokken rond lopen, veel vrouwen in jurken, geen bh’s, blote voeten, vieze handen en voeten, idealistische types, veel kunstenaar en mensen die muziek maken, en af en toe eens iemand die ’t liefst de hele dag in zijn/haar nakie rond loopt, redelijk wat wietrokers, bijna geen alcohol, veel vegetariërs, alles is ok en iedereen is welkom. En dat alles in een mooie bosrijke omgeving met veel mos en kruiden. We hebben er leuke workshops gevolgd, veel fijne mensen ontmoet en uiteraard ook veel reis tips gekregen. Mooi om van dichtbij mee te maken hoe mensen samen dingen creeren en daar alle tijd voor hebben/nemen. In ons land is er veel meer structuur en is tijd ontzettend belangrijk. Hier zouden veel zaken efficienter geregeld kunnen worden. Maar omdat structuur en tijd los wordt gelaten en alles democratisch gaat (dus veel gediscussieerd) duurt het soms langer. Daarbij zijn mensen wel meer betrokken, wordt goed naar elkaar geluisterd en is ruimte voor veel creativiteit.