Verder tuffen maar weer !?

Een sleeptocht van 35 km naar Nälden met een snelheid van 60 km/u, zonder de motor aan en in de regen. Nog nooit zo geconcentreerd achter het stuur gezeten. Zonder stuurbekrachtiging. En je moet hard op de remmen drukken voordat je enig remeffect ziet. En is die Per nu aan het bellen terwijl hij ons sleept?
Ja dus. Bellen in auto is in Zweden toegestaan. Hij belde met zijn mechanic-vriend uit Stromsund, die een 2de handse camshaft uit een citroen kon meenemen zo’n 600 km hier vandaan. Wat een geluk! Want die was in onze peugeot boxer gebroken. En blijkbaar worden dit onderdeel van een TD 2.5 motors voor beide merken in dezelfde fabriek gemaakt.
Per woont met zijn vrouw Monica en twee kinderen in een groot huis. Maar door zijn verzameldrift staat onderstaande verdieping vol met meubels, wasmachines, kinderspeelgoed verfspullen uit voormalige winkel, kleding, etc. Boven waar ze werkelijk wonen staan alle kamers vol met spullen. Leefruimte is zeer beperkt. Monica houdt de keuken bij zodat hier nog enigszins gevoel voor ruimte behouden is. Ze staan op punt van scheiden en ze gaat in het huisje ernaast wonen (waar ze eerder onderhuurders hadden). “Eindelijk ruimte voor haar zelf en niet altijd in al die spullen”. De tuin staat vol met auto’s, sneeuwscooter, maaimachine, autobanden en meer (motor-)spullen, die nog gerepareerd moeten worden. Toch is er ook volop ruimte voor de kinderen en hun vrienden om er te spelen.
Monica is Braziliaanse en werkt in de airco-fabriek van 5.00-13.00. Ze is altijd bezig en heeft de meeste zorg over de kinderen. Per is een stuk gemakkelijker, heel positief, maar vecht ook tegen vanalles wat verkeerd gaat in politiek, ziekenhuis, sociale dienst, etc. Hij weet ontzettend veel van motors en doet allerlei uitvindingen. Zo heeft hij ijsbanden voor motors ontwikkeld. Motorrijders uit de hele wereld kwamen ’s winters bij hem om met hoge snelheid op ijs te rijden. Zes jaar terug is hij door zijn rug gegaan en sindsdien kan hij af en toe wat doen, zolang zijn rug het toelaat. Hij moet veel rust nemen. Om zijn rug te strekken heeft hij een voetlift uitgevonden, zodat hij met voeten in skischoenen naar boven wordt gelift en met zijn hoofd naar beneden hangt.
Het was bijzonder om dit gezin en hun dagelijkse perikelen van dichtbij te beleven. We konden bij hun koken en douchen en we overnachtten in onze busje, maar nu op een krik. Met slaapzaken en dekbed kon de nachtvorst ons niet deren. Plukkie kon vrij rondlopen, wat haar goed deed. Al was er enige concurrentie met hun nieuwsgierige kat Dino.
We kregen een nieuwe kans om onze auto te laten repareren. Maar ons vertrouwen in de bus dan wel in Per was niet zo groot meer. Een Zweeds gezegde waarde rond in ons achterhoofd: “Om een Peugeot te rijden heb je twee mensen nodig: één om te sturen en één om de auto te duwen”. Per moest op internet site voor autoreparatie opzoeken wat hij met de distributieriem moest doen. Maar al doende bleek dat Per toch wel veel weet van auto’s en kregen we een hoop autokennis erbij. Motor, assen, aandrijfbanden. Waarschijnlijk was de camshaft gebroken doordat de waterpomp te strak stond afgesteld. Hierdoor hebben er lange tijd verkeerde krachten op de as gestaan en moest het een keer breken (waarom nu bij ons en niet eerder/later?). De citroen camshaft bleek toch niet geheel te passen, maar met nieuwe ring eromheen moet het wel lukken. Een onderdeel mistte nog. Per heeft overal heen gebeld, maar uiteindelijk moesten we een nieuwe bestellen. Bij de Citroendealer was hetzelfde onderdeel 300 Kroon, bij de Peugeotdealer 800 Kroon. En niemand kon uitleggen waarom. Terwijl we moesten wachten om het onderdeel zijn we met de bus naar ski/wandelgebied Are gegaan. Helaas deden de kabelbanen het niet (zomerseizoen was net afgelopen) en was het koud en miezerig weer. We zijn de berg een klein eindje omhoog gegaan en besloten maar niet voor de top te gaan. In het dorpje zelf was niet veel te doen en we zijn met de bus weer terug gegaan. Bleek dat het in Nälden wel mooi weer was geweest. De volgende dag, nadat de rug van Per weer voldoende aan kon en alle onderdelen verzameld waren kon de motor in elkaar gezet worden en zijn toeren maken. Maar wat is dit nu weer voor geluid. En er komt nog altijd zwarte rook uit de uitlaat. Per sleutelde wat bij de injectiepomp en distributieriem en geluid werd minder maar nu was het witte rook. Spanning bij ons groeide, maar Per bleef rustig verder sleutelen. Uiteindelijk moest de distributieriem een tandje terug op de aswielen (t.o.v. wat internet zei). Bij een beetje gas horen we nog wel tktktktk, maar bij meer gas draait de motor super. Per: ‘De injectiepomp zou bij thuiskomst nog wat beter afgesteld kunnen worden, maar hiermee konden we wel door Noorwegen en naar NL rijden.” En “Olie verversen was niet nodig, gewoon motorolie in de diesel gooien”. Eigenlijk zouden we heel blij moeten zijn, maar toch was het vertrouwen er niet helemaal. Het voelde wat vervreemd. Wat nu? Was alles weer mogelijk? Noorwegen lonkte met zijn bergen en fjorden dus we reden die kant op en we kregen er weer zin in. Twee schitterende watervallen gezien, boven de boomgrens genoten van open heide/veen landschap. Maar bij de laatste stop 5 km voor Noorse grens hoorden we geborrel in onze watertank. Een aantal minuten hield het aan. Er zaten ook roet deeltjes in en het stonk vreselijk. Shit wat nu. In the middle of nowhere. Naast twee campers met Noren, die ons graag willen helpen, maar nauwelijks Engels spreken. Omdat er weinig bereik was lukte Per bellen niet, maar op onze sms kregen we de volgende reactie: “I hope it’s not the cylinderhead gasket?? If it comes much bubbles and pressure in the watertank it can be compression leak from cylinder (not good).” Mmm……, niet erg geruststellend. Kennelijk mogen we toch niet naar Noorwegen. Dus we zijn maar 140 km terug gereden naar Per met vele stops om de motor af te koelen. Onderweg hadden we besloten om toch maar van de dag te gaan genieten i.p.v. het te laten verpesten door de bus. In Are zijn we met de cabine lift (in weekend werken ze wel) naar vlak onder de top van de berg gegaan met prachtig uitzicht over de hele omgeving. Op de berg liggen een aantal veldjes met sneeuw hoog boven de boomgrens. We zijn naar de top geklauterd, wandelen is niet het juiste woord. Onderweg kwamen er wolken opzetten en ineens waren we in de koude mist met miezer. Bovenop de berg was het uitzicht niet veel beter, dus we zijn er maar een warme chocolademelk gaan drinken in het kleine houten koffiehuisje wat er staat.
Na dit mooie tochtje, bouwde de spanning weer snel op zodra we weer op weg waren naar Per. Positieve energie inbrengen viel niet mee. Ligt het aan ons vertrouwen? Beiden hadden er geen zin in. Toen we aankwamen zei Per verbaasd: “Dit is Noorwegen niet?” Toch heeft hij tijd genomen om te kijken wat het was. De bubbels komen niet van de temperatuur (kokend water), want die blijft keurig rond de 90 graden hangen. Het kan wel zijn dat er ergens een scheurtje zit, waardoor er lucht in het water van het koelingsysteem wordt geperst. Per vermoedt dat er tijdens de compressie van de motor een beetje lucht naar buiten wordt geperst door een piepklein gaatje. Zo’n gaatje is niet te vinden en hij raadde ons aan om Engine Welding vloeistof in de watertank te doen en dan een eind te gaan rijden, zodat het water met die vloeistof overal langs kan om gaatjes te dichten. Dat spul kan niet gecombineerd worden met antivries en ook de thermostaat moet afgekoppeld worden.
We zijn vanuit Per naar Ostersund gereden en hebben nu weer 2 nachten overnacht bij Benny. Op zaterdag ochtend heeft hij ons meegenomen naar een grot, waar iedereen zomaar in kan. Het is wat gekruip en geworstel om overal doorheen te komen en je wordt er lekker vies van, maar wel gaaf om te doen. ’s Avonds kwam een 13 jarige jongen langs, die eens per week bij Benny komt. Die jongen heeft het moeilijk thuis en heeft wat problemen op school. Via de sociale dienst is de koppeling gemaakt tussen Benny als buddy en deze jongen die het moeilijk hebben. ’s Nachts hebben we naar de sterrenhemel gekeken. Helaas was er geen Noorderlicht ook al was er een redelijk kans op.
Zondag blijkt de thermostaat moeilijk te vinden (ook internet helpt niet). De thermometer blijkt niet hetzelfde te zijn. Na wat internetten en bellen hebben we het uiteindelijk gevonden. Het is echter vrijwel onbereikbaar met onze gereedschap. Dus naar de winkel voor een nieuwe tool. Het advies van Per om motorolie in de diesel te gooien blijkt een verkeerd Engels woordgebruik (engine oil vs motor oil). Maar Benny wist dit en liet ons zien wat Per bedoelde. Anders hadden we wellicht het verkeerde erdoorheen gegooid met als gevolg…..
De dag gaat snel voorbij met een aantal wassen draaien, films van Benny downloaden en mails en website bij houden en bepalen hoe nu verder richting Stockholm. Wellicht helpt een andere strategie: onszelf niet ophaasten, omdat er al veel tijd verloren is, maar genieten van waar we zijn. Tenslotte leren we ook op deze manier veel bij: hoe werkt een motor (en wat kan er allemaal aan kapot ;) ), loslaten en vertrouwen hebben, hoe leeft een Zweed. Misschien wel het belangrijkste wat we leren is dat er er zoveel mensen zijn die ons willen helpen (zowel hier als vanuit NL). Geweldig bedankt voor de hulp, het medeleven en de ideeen!

ps: Er staan nu ook foto's bij eerdere berichten.